bizar

Het is meteen duidelijk, hier is iets bijzonders aan de hand. De lange slanke in zwart/wit geklede gestalte neemt plaats in de verdachtenbank, legt de bijbel voor zich en vouwt een stapel papier open. Lange zwarte haren met ouderwetse clipjes op de plaats gehouden, brede handen en een duidelijk aanwezige adamsappel. Als de personalia worden voorgehouden luidt het antwoord dat het gaat om een “wereldlijke naam” maar dat Zuster Maria Magdalena de werkelijke naam is.
Ik zit meteen rechtop. Een kloosterzuster die met haar blauwe BMW inrijdt op kinderen in het stadje waar Pleitmevrij kantoor houdt, dat is interessant. De verschijning schraapt de keel en begint een verhaal. Goddelozen zijn het, blasfemie en godslastering. De kinderen van het dorp belagen de woning van het geloofsgezelschap al jarenlang. Stenen en vuurwerk vliegen tegen de ramen, godslasterlijke uitingen worden gedaan met de bedoeling uit te lokken en te provoceren. “En u moet begrijpen, wij religieuzen van de Roomsch Katholieke kerk zullen nooit iemand bewust iets aandoen, anders dan bij de Islam”.
Dat het hele (katholieke) dorp tegen de verschijning is blijkt al snel. “Er wordt met twee maten gemeten in dit dorp, wij worden achtergesteld door de islam”. De verschijning ontkent het met hoge snelheid inrijden op een aantal 11, 12 jarige kinderen, door een geschokte getuige omschreven als “jacht op groot wild“. Kinderen in volledige paniek vliegen links en rechts de stoep op en verschuilen zich achter lantarenpalen om niet geraakt te worden.
Tijdens de behandeling van de rapporten der gedragskundigen wordt mijn vermoeden bevestigd. Aan deze verschijning zitten steekjes los. “Schizofrenie en paranoïde persoonlijkheid” schrijft de gedragsdeskundige een maand voor het inrijden op in zijn rapport over de verschijning. Zijn conclusie, dat het gevaar op herhaling bijzonder groot is, klopt als een bus.
Een schorsing even later brengt nog meer duidelijkheid. Buurtbewoners geven uitleg over de verschijning. Kort gezegd kwam de verschijning als keurige loodgietermeneer in hun straat wonen en transformeerde zich tot een fanatieke non die de hele buurt bespioneerde, tuinharken achterna gooide, in minirok op de ladder het huis schilderde en iedereen aansprak met religieuze boodschappen. Lid van een bestaande kloostergemeenschap is de verschijning ook niet, in een Oosterbuurse parochieblad staan zelfs waarschuwingen over de verschijning.
Dan besluit de rechtbank dat er toch echt aanvullende rapportage nodig is. De verschijning blijft, tot grote opluchting en vreugde van de buurtbewoners, achter de tralies. Het verzoek van zijn advocate Grijspiepmuisje om vrijlating gaat resoluut van de hand. Op de gang krijg ik nog een geschrift in handen, geschreven door de zuster. Er is geen touw aan vast te knopen.