We doen met de zondagse klup de jaarlijkse Herikhuizerveldtocht, 180 kilometer heen en weer. Het weer is prachtig, de route, uitgezet door Vakbondshenk, is mooi, de overtochten met de pontjes zijn bijzonder en op het Herikhuizerveld rees ik verdienstelijk met de snelste van de groep tegen de bulten op.
Tijdens de terugtocht in de buurt van Torenstad, kom ik een bekende fietser tegen. Mijn vader! hij is plots omgeven door groene mannetjes op snelle fietsen en kijkt net zo trots als op de Ventoux. We minderen het tempo wat, hij voert het wat op, en zo fietsen we gezellig een stukje samen op. Hij wist van de plannen voor de tocht, maar had geen seconde verwacht mij aan te treffen. Na een tiental minuten nemen we afscheid, wij hebben nog zeker 60 km voor de boeg en we moeten verder. We groeten, zwaaien en schieten dan langzaam uit beeld.
Tijdens de terugtocht in de buurt van Torenstad, kom ik een bekende fietser tegen. Mijn vader! hij is plots omgeven door groene mannetjes op snelle fietsen en kijkt net zo trots als op de Ventoux. We minderen het tempo wat, hij voert het wat op, en zo fietsen we gezellig een stukje samen op. Hij wist van de plannen voor de tocht, maar had geen seconde verwacht mij aan te treffen. Na een tiental minuten nemen we afscheid, wij hebben nog zeker 60 km voor de boeg en we moeten verder. We groeten, zwaaien en schieten dan langzaam uit beeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten