tuurlijk

Het is nog vroeg en ik ben blij dat ik op tijd ben, schenk mijn koffie in, pak een boterham en een krantje. Dan staat plots iedereen paniekerig op en rent de trein uit. Ik denk niet na, gooi alles terug in de tas en hol achter de meute aan. Er blijkt iets met het achterste treinstel te zijn, het doet 't niet. Terwijl we met z'n allen naar het allervoorste treinstel rennen klinkt de fluit van de conducteur dringend, tsjirptsjirp. Buiten adem val ik een ander stel binnen, 200 meter rennen met een kop koffie in de hand en een open rugzak op de rug gaat niet in de koude kleren zitten. Dan blijft de trein staan en het wordt stil aan boord. Tien minuten later komt de mededeling dat er toch niets aan de hand is en dat iedereen die terug wil naar zijn eerdere plekje alle tijd heeft om over te stappen. De Hollandschen IJzeren heeft weer eens kuren.
Ik blijf zitten en ben bijna twintig minuten te laat in Beschuitstad.