Stokbroodkaasenwijnland is natuurlijk geschiedenis. Een land vol oude bouwsels en musea, zo vol dat de kans op een echt kasteel of Romeinse ruïne in de achtertuin vrij groot is. Van tijd tot tijd zijn we er dol op, Krien en ik. Passen we er onze tocht speciaal op aan. Zo dumpt de fietsbus ons aan de rand van een plaats waar een heel belangrijk museum is. We besluiten meteen dat onze tocht die dag niet verder gaat, tent op en het museum in.
Het dorp is de geboorteplaats van de "redder van het vaderland", Marechal du Stokbroodkaasenwijnland Joffre. Het koekstadse duo Kaco maakte ons eerder helemaal lekker met prachtige verhalen over deze militair die een grote rol speelde tijdens het eerste jaar van La Grande Guerre, maar later wegens onvermogen ceremonieel werd weggepromoveerd.
Het dorp is trots op deze man blijkt als we ons melden bij het museum en geboortehuis van deze man. De enthousiaste en enig aanwezige medewerkster stort een waterval van woorden over ons heen. Ik maak eruit op dat het een groot en belangrijk museum is, er heel veel verdiepingen zijn met nog veel meer belangrijke spullen.
Krien en ik lopen vol verwachting het pand binnen, langs rijen fotokopieën, geplastificeerde foto's, borstbeelden en een kast met souvenirs. Her en der zijn in toonkasten "originele" spullen te zien, brieven van de maarschalk, ansichtkaarten van het front of een origineel winteruniform. Alles onder een dikke laag stof, vergeeld en door de motten aangevreten. Typisch Stokbroodkaasenwijnlands.
Gelukkig is het niet overal zo. Het "Fort des Salses" waar we speciaal voor om fietsen en op een hele rare camping vol Dutroux-achtige Zuiderburen terecht komen, is prachtig. Ook hier krijgen we een hele enthousiaste, helaas vanwege een klein taalprobleem, niet helemaal te volgen, rondleiding, vol grapjes en spannende verhalen. Gelukkig verkopen ze er een goede en leesbare gids, zodat ik het thuis nog eens rustig kan nalezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten