Vakantieverhalen (1)

Het was zo'n mooi gezicht, zo'n mooi plekje ook. Twee bepakte fietsen op een rijtje, op een doorwaadbare plaats met op de achtergrond de machtige Pyreneeën. Een beetje bewolking, maar de zon scheen volop. Ook tijd voor de lunch, een stuk stokbrood, kaas, eitje en wat tomaat. Terwijl een blikje bier, nog over van de tussenstop bij een Zuiderbuurs tankstation, ter koeling in het water gaat, genieten we van alles. Krien stapt stoer met blote voeten rond in het ijskoude bergwater, ik vermaak me met de eierschillen die als kleine bootjes wegvaren.

Ondertussen zijn er een paar auto's langsgekomen, het is niet druk, de doorwaadbare plaats staat alleen op detailkaarten aangegeven. Dan kijk ik om en schrik. Waar net nog twee trotse fietsen stonden zie ik er nog maar één. Eén! Ik schiet overeind en zie mijn trotse vehikel opzij in het water liggen. Ik aarzel niet en trek 'm direct overeind. Vergeet een foto te maken maar gooi direct de inhoud van de ondergedompelde voortas op de straat. De waterdichte tassen werken goed, tenminste als je ze goed sluit. Even later ligt ons mooie natuurplekje vol met kleding, opladers, boeken en wapperen plastic zakken in de wind. Dan stopt er een auto. De bestuurder lijkt te denken dat hij op een onverwachte "brocante" terecht is gekomen, totdat hij mijn in de zon drogende onderbroeken ziet. Hij geeft voorzichtig gas en verdwijnt uit het zicht. Wij gaan gewoon weer zitten en gaan verder met onze lunch. Blijven we toch wat langer zitten.