supersjoppen

Ik was al gewaarschuwd. Dat het mijn voorstellingsvermogen te buiten zou gaan. En dat ik echt gigaplezier zou hebben. Dolleboel zou het zijn. Oogpijn van het kijken. En ga zo maar door.
Heel stoer dacht ik dat het wel mee zou vallen. Ten slotte had ik al wel eens vaker, halfhuisman zijnde, een winkel van binnen gezien. De dames keken elkaar eens meewarig aan met een blik van "hij komt er nog wel achter...". En gelijk hadden ze. Krien en buurvrouw Krattenstapelaar.
Want toen ik goed en wel binnen was, en de binnenkomst begint excellent op de drankafdeling, werd ik helemaal gek. Wat een SUPER-FANTASTISCHE-WAUW-WINKEL (!!!) daar in NetoverdegrensStadt. Alles in het groot, maar ook in het klein. Opeens het gevoel dat je GEWOON NIET VERDER KAN LEVEN ZONDER DIENBLAD MET KLEINE FLESJES DRANK! Of IK MOET ECHT DIE DOOS MET CARAMAC HEBBEN!!! Toch?
Uiteindelijk viel het nog wel mee met de hoeveelheid die we meesleepten. Een kilo zoutjes voor in het kluphuis, met wat kratten bier erbij. (Hoe moet je anders die hele kilo wegkrijgen?)En verder nog wat bescheiden andere aankopen. Lippenstift voor de dames, yogurt mit die Ecke, wat Käse en Buttertoast, en het doosje caramac. Het was een beetje overweldigend, zo voor de eerste keer. Ik hoop dat buurvrouw K. volgende week nog steeds over het pasje kan beschikken. Wil best nog wel een keer. Voor dat dienblad...

oh ja, met een liedje!