blauw bloed

Opeens was ik me bewust van het standsverschil. Tussen het roodbloedige "klootjesvolk" en de Blauwbloedelingen. Gewoon opeens. Op het moment dat "De Baron" (adelijk geslacht met koninklijke contacten) zijn mond open doet. Op het moment dat de Blauwbloedige het zich waardig acht om het woord te richten tot "dat simpele officiertje" die het gewaagd heeft om neeflief voor het gerecht te dagen.
Neeflief had (op het moment dat hier de hele straat aan het sneeuwballen gooien was) tijdens een jachtpartijtje kans gezien om een ontsnapte haas te missen maar met hetzelfde schot hagel een van de drijvers half doormidden te schieten. Natuurlijk is het dan belachelijk dat je dan voor de rechter moet verschijnen. "Een ongelukje" aldus de schutter, die, omdat hij niet kon snappen hoe het kon gebeuren, zich daarom ook niet schuldig vond. En dus met familie, getuigen en dure advocaat naar de Provinciehoofdstadse rechtbank kwam.
Ongeveer een kwartier was er uitgestrokken voor de, op zich simpele, politierechterzaak. Tijdens een schorsing, na ongeveer anderhalf uur, schraapt "De Baron" zijn keel. "Zeg juffrouw" zegt hij tegen de officier van justitie, "gaat dit gebeuren nog lang duren?" Als hij antwoord krijgt is het "simpele officiertje" alweer lucht voor hem. "Jaja". Meer zegt hij niet. En uit de toon van de woorden druipt de minachting.