regiosport

Benieuwd wat er van deze foto overblijft in de krant morgen.

ware korting

"You should not pay wearing a t-shirt like that!!!" zegt de mevrouw van la Fattoria, het *** restaurant waar we een aantal nachten op de kleine en rustige camping hebben gestaan. Ze schatert het uit en brult "I give you a discount for that!" En inderdaad, ze voegt de daad bij het woord en geeft twintig euro korting. Dit shirt ga ik vaker aantrekken, dat weet ik wel!

hittegolf

De sfeer is binnen net zo broeierig als buiten. Zowel in zaal D als in zaal C is er extra parketpolitie nodig om de gemoederen te bedaren. In zaal C zit een Textielstadse vrouwenmishandelaar. Hij is nogal woedend omdat hij onterecht vast zit. "Zij sloot me op en begon met te bekogelen en te slaan" vertelt hij de rechters. "Ik moest toch iets doen om me te beschermen en ze had pas bloed toen ze later uit de badkamer kwam. Ik denk dat ze dat zelf heeft gedaan". Hoe de vrouw, moeder van zijn twee kinderen, aan een forse bijtwond in haar arm komt weet hij niet.

Waarom hij bij zijn aanhouding met alle moeite tracht om het dienstwapen van een agent te pakken weet hij ook niet. Van de vinger die hij verdraaide van de agent of zijn eigen vinger die hij in het oog van diezelfde agent stopte wil hij niets weten. "Mijn cliënt is in de politiebus, toen hij al geboeid was, met pepperspray bespoten en dat is er vervolgens bewust  ingewreven" merkt zijn advocaat op. "Net goed" denk ik gelukkig niet hardop en beluister hoe het strafblad van de man voor wordt gehouden. Geweld tegen partners en politie, 12 bladzijden lang. Arme man, prikkende oogjes krijg ik ervan.

In zaal D zit al net zo'n gevalletje onschuld. Verdacht van het plegen van twee gewelddadige overvallen bij mensen thuis. Het type overval waarbij gemaskerde mannen plots in de huiskamer staan en een vuurwapen op je hoofd zetten. Type gewetenloos, anti-sociaal, zetzemaartegendemuur. Het gevalletje onschuld is boos, heel boos! Hij zit geheel en al ten onrechte vast en hij koelt zijn woede op officier van justitie Paardestaartje. Zij heeft het allemaal gedaan. Langzaam komt er meer parketpolitie in de zaal die strategische plekken inneemt. Een van de wat bredere achterin om, met een bedaarde blik, de publieke tribune te temmen, de rest om het druktemakertje heen.

"Er is helemaal geen bewijs en niemand heeft mij ook herkend" roept hij om het hard. De overvallers lijken het slim aangepakt te hebben, op hun aanhouding na dan. Maar telefoons uit en niet mee, bivakmutsen op, handschoenen aan, het boevengilde heeft zo langzamerhand zijn lesje wel geleerd. De advocaat wil een lading getuigen en vrijlating en het lukt hem ook nog. Achterin de zaal barst een vriendin van het heetgebakerde mannetje uit in een vreugdedans terwijl de tegenvaller op het gezicht van de officier te lezen valt. "Ik wacht op je" roept de dansende vrouw. "Gorgeous, attractive, beautiful, baby" staat er op haar shirt te lezen, ze heeft zich opgeknapt voor haar lief. Ik kijk haar nog eens goed aan en besef dat ik liever in de bajes zit dan dat zij op mij wacht. Ieder zijn ding.

omdat het warm is, niemand zin heeft om te werken en dit prachtige liedjes zijn

(voor Krien....)

Het verhaal van de vakantie die niet werd zoals de vakantie zou zijn maar erg is dat niet

Het duurt erg lang voordat we besluiten wat er gaat gebeuren in de vakantie. Een dag of wat voor vertrek wordt het duidelijk, we gaan fietsen in Pasta&pizzaland! Een kaart en een groene gids gekocht en de tassen worden miniem ingepakt, over elk attribuut wordt gewikt en gewogen, de fietsen gedemonteerd en uiteindelijk is de auto vol. Op naar het land van het overheerlijke eten en verrukkelijke koffie.

Aan het idee van een ontspannende fietsvakantie langs lieve dorpjes met schattige dorpspleintjes, van leuke camping naar nog leukere camping komt snel een eind als we, onvoorbereid als we zijn, kennis maken met het landschap. Het lijkt in niets op het liefelijke zuiden van ons eigen landje. Niets daarvan, fikse bulten, hoge bergen, steile wegen, 12 tot 14% geen uitzondering (en niet op de foto want met andere dingen bezig op die momenten), je zult er er slapeloze nachten van krijgen! Dat gaan we niet redden om bepakt en bezakt tegen op te fietsen en een zwaar beladen fiets tegen een 14% helling opdrukken is niet leuk. Als blijkt dat ook campings dunner gezaaid zijn dan gedacht is de beslissing snel genomen. Dit gaan we niet doen!

En dus besluiten we de boel om te gooien. Vanaf nu gaan we lekker met de auto rond, van camping tot leuk dorp. We laten ons leiden door de kaart, een groene gids en tips van het thuisfront. De fietsen gebruiken we voor af en toe een tripje ergens heen. Als het niet te moeilijk is. Zo gezegd zo gedaan. Een aantal keren fietsen we relaxed naar een havenstadje of oud dorp en veel meer doen we er niet mee.

Inpakken, dat doen we met onze stoere fietsen, inpakken bovenop al die fietstassen. Al die tassen die ongebruikt blijven, veel te weinig boeken bevatten voor de ontspannensuperrelaxte vakantie die we vieren, net als te weinig gewone kleding, 70% van wat ik mee heb is fietskleding. En bovenop de tuinstoeltjes die we dan maar hebben moeten kopen, want niet mee maar wel onontbeerlijk.

Volgende keer gaat de racefiets achterin en laten we het verschijnsel fietsvakantie varen. De racefiets zodat de bergen wat makkelijker door mij bedwongen kunnen worden, de vakantiefiets is een loodzwaar ding met brede banden en ik mis het slanke snelle geval om dansend naar boven te fietsen.

ATTENZIONE!

Dat u het even weet, we zijn weer heelhuids terug uit het land van de groen-wit-rode vlag. Bruinverbrand, kilo's lichter ondanks talloze pizza's en borden pasta, nieuwe gezichtsbeharing, uitgerust tot en met en meer van die heerlijke vakantieverhalen. Vanaf een dezer dagen zijn die allemaal weer te lezen hier. Vooralsnog wordt er nog even genoten van de navakantie ;)

silence please

De komende tijd zal het best stil worden op deze plek. Ik ga een tijdje blogvakantie nemen. Even geen rechtbankverslagen, fietsverhalen en foto's. Gewoon lekker genieten. Ook mooi en wees gerust, het is niet het einde, zeer zeker niet. Misschien dat er via twitter nog wel een teken van digitaal leven is.