zuster

Hoe ik het zonder haar zou moeten redden, weet ik niet. Het kleinste zuchtje, beweging of kik en ze staat klaar, schiet wakker, is paraat. Het ene moment staat ze naast me met een bord eten of een kop thee, het andere moment met een handvol pillen. Het is dan ook niet voor niets dat de smakcommissie van de fietsklup gisteren met 2 blikken Smac aankwam, want; "gedeelde smak, is halve smak".
Ben zo trots, blij en dankbaar op, met en voor Krien, die zelfs op de erste hulp nog foto's wist te maken. Als ik straks beter ben, koop ik een hele bloemenkraam op voor haar.

p.s. onderstaande slideshow wordt steeds ververst en bijgewerkt. hou het in de gaten....