(Subcapitale humerus#= breuk van het opperarmbeen {=bovenarm}. in dit geval direct onder de kop. Ook wel= breuk onder de kop van het bovenarmbeen (subcapitale humerusfractuur) of =
Ik weet eindelijk hoe het heet wat ik heb. Het resultaat van een ochtendje in het ziekenhuis. Een nieuwe foto is gemaakt, ik heb goed kunnen zien waar de breuk zit. Googelen op het verschijnsel maakt niet echt vrolijk, maar wachten op poli 19 ook niet. Voor een behandelpoli zou je verwachten dat er enigszins rekening gehouden wordt met de handicaps, zoals een gebroken arm. Echt lekker zit je niet in een stoeltje met twee armleuningen. Vooral als het een tijdje duurt voordat je aan de beurt bent.
De fotograaf werkt goed mee, Krien mag een foto maken van mij voor de machine, ik mag de foto rustig bekijken. Even later zitten we in een behandelkamer, een kwartier te wachten. Dan komt er een arts. Conclusie, het zit mooi tegen elkaar aan, duurt nog zeker 6 weken voordat het genezen is, wanneer ik weer aan het werk kan is onduidelijk en ik moet aan de fysiotherapie.
Dat laatste is sneller dan ik had verwacht, sterker nog, vanavond half 7 zit ik er al, in de plaatselijke hogeschool omdat daar de schouderspecialist zit. Oh pain, sweet pain.
Ten gevolge van i) een val op de buitenzijde van de bovenarm, ii) direct geweld op de bovenarm of iii) een val op de arm in extensie. De mate van dislocatie en het aantal fractuurfragmenten hangen af van de kwaliteit van het bot en de kracht van het inwerkend geweld.)
Ik weet eindelijk hoe het heet wat ik heb. Het resultaat van een ochtendje in het ziekenhuis. Een nieuwe foto is gemaakt, ik heb goed kunnen zien waar de breuk zit. Googelen op het verschijnsel maakt niet echt vrolijk, maar wachten op poli 19 ook niet. Voor een behandelpoli zou je verwachten dat er enigszins rekening gehouden wordt met de handicaps, zoals een gebroken arm. Echt lekker zit je niet in een stoeltje met twee armleuningen. Vooral als het een tijdje duurt voordat je aan de beurt bent.
De fotograaf werkt goed mee, Krien mag een foto maken van mij voor de machine, ik mag de foto rustig bekijken. Even later zitten we in een behandelkamer, een kwartier te wachten. Dan komt er een arts. Conclusie, het zit mooi tegen elkaar aan, duurt nog zeker 6 weken voordat het genezen is, wanneer ik weer aan het werk kan is onduidelijk en ik moet aan de fysiotherapie.
Dat laatste is sneller dan ik had verwacht, sterker nog, vanavond half 7 zit ik er al, in de plaatselijke hogeschool omdat daar de schouderspecialist zit. Oh pain, sweet pain.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten