De wind blaast om mijn oren, mijn teller, voor zover ik die in het donker af kan lezen, komt niet ver boven de 23/24 km per uur. Regendruppels waaien loodrecht in mijn gezicht en ik geniet volop! Een kleine 40 kilometers heb ik voor de boeg op weg naar L.A., tijdens de avondspits.
Een uur en drie kwartier later sta ik bij de Baas in de woonkamer. "Bun ie helemaal met de fietse gekomm'n? Ie bunt nie goad in de kop!" zegt hij verbaasd. Dankzij de mobiele telefoonstoring heb ik hem niet te pakken gekregen en hij is helemaal verrast door mijn komst.
Even later staan we beiden in de werkplaats. Het zoeklicht op mijn stuur glijdt steeds naar beneden maar na een kwartiertje prutsen gaat het geen kant meer op. Het is wel eng als er een slijptol aan te pas komt om een schroefje korter te maken, in gedachten zie ik doorgeslepen remkabels in de rondte vliegen. Gelukkig gaat het goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten