Op avontuur!

Ik veroorzaak bijna een echtelijke ruzie in de supermarkt als ik een aanbod, om voor te mogen in de rij bij de kassa, aanneem. Ik bedank vriendelijk maar hoor achter mij de echtgenoot van de vriendelijke dame mopperen. Hij is duidelijk boos op zijn ega die mijn zeven boodschapjes duidelijk minder erg vindt dan hun eigen hoog opgeladen winkelwagen. "Als je iedereen voor laat blijven we hier staan met een volle kar!" hoor ik hem sacherijnig, net iets te hard, zeggen. Zijn ega tracht zijn ergernis te blussen, maar maar het lijkt niet te helpen. Die gaan nog een mooie avond hebben met z'n tweeën.
De humor en vrolijkheid is sowieso ver te zoeken. Als ik een foto maak van mijn boodschappen op de band krijg ik meerdere verstoorde blikken. Ook de vraag aan het kassameisje, of ze inmiddels al een mondje Oostbloks spreekt (de winkel is werkelijk vol kortharige bierkopende Lombrosokoppen), komt niet echt over. Ik pak dan ook snel mijn bon aan, wens het kassameisje een hele fijne avond, groet het echtpaar achter me vriendelijk en knipoog tegen twee grote Oostblokkies die voor mijn fiets staan.
Boodschappen doen, da's pas echt avontuur!