Heute ochtend kom ik dan toch weer in die Heimat terecht. Ik ben aan de tegengestelde kant de stad, stoplichtloos, uitgegaan maar de windrichting drijft mij toch de grens over. Het spettert een heel klein beetje, de straten zijn vochtig en er dreigt nog veel meer viezigheid uit de lucht te komen. Herfst has come en de zomer lijkt voorbij te zijn, nee, heel erg blij zijn we daar niet mee. De wind steekt op, goed te merken tussen de kale maisvelden, de wegen glad van het afval, kastanjes en eikels glibberige obstakels. Heel langzaam moet ik bekennen dat dit ook wel weer leuk is, maar hardop zal ik dat niet zeggen. Aan de rand van de grens een veld vol geel en groen en twee Heren Agenten op mountainbikes. Patrouilleert de politie nu ook al aan de andere kant van de grens? Wat een geluk dan, heb net aan de andere kant van de bocht een plas gedaan. Ik groet vriendelijk en verdwijn tussen de velden. Mijn vaste rondje is het slot van de heerlijke rit en thuis maak ik een warme choco. Dat het harder is gaan regenen merk ik pas als ik binnen zit, ben natter dan verwacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten