Na 60 kilometer begint het te regenen en het stopt niet meer. Binnen no time zien we er allemaal uit als, ja als gewoon vieze smerige fietsers. Het straatvuil zit overal, in de oren, in de neus en ook in de mond. Ik wil helemaal niet weten wat er allemaal voor troep op de boerenweggetjes ligt waar we over heen fietsen.
Het maakt niet uit, bij terugkomst staan er meer dan 170 kilometers op de teller en heeft niemand mij in kunnen halen op het rondje over de Posbank. "Doe ze pijn" smste Mont Ventoux vriend Willem, die we onderweg tegenkwamen. Met zo'n aanmoediging kun je niet anders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten