Het stond op het verlanglijstje van de Kaco's, maar zelf was ik er, na het lezen van Arm Wallonië , ook bijzonder nieuwsgierig naar. Louvain la Neuve, oftewel Nieuw Leuven. Voorbeeld van de taalstrijdgekte bij onze Zuiderburen. Eind jaren 60 is die strijd op een hoogtepunt met als gevolg een splitsing van de universiteit. De ene kant van de taalgrens behield de universiteit in de oude stad Leuven, een gezellige stad met mooie pleinen en dito kroegjes. Aan de andere kant van de taalgrens, 30 kilometer verder, werd in pure seventiesstijl een nieuwe stad opgetrokken. Men begon met het bouwen van een enorme parkeergarage waar de stad opgebouwd werd, de stad is autovrij en alle wegen richting het centrum leiden naar een slagboom.
En is het nu mooi geworden? Het autovrij bevalt me wel, overal is de compacte stad goed bereikbaar. Het station is nooit meer dan 10 minuten lopen ver. De stad is niet mooi, verre van mooi. Lelijke, donkere flatgebouwen en studentenwoningen staan dicht op elkaar, het plein van het centrum ziet er niet uit, een poging om een Textielstadaanzeestrand na te apen levert weinig sfeerverhoging op. Het is, zelfs als de zon schijnt, een trieste bedoening en een goed voorbeeld hoe het niet moet. Interessant is het wel, mocht je ooit in de buurt zijn, neem even een kijkje. Want ook al is er geen sfeer, elke kroeg schenkt wel 50 soorten lekker bier en dat missen we in ons landje nou weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten