Het gaat goed als ik vanmorgen op het perron mijn trein zie wegrijden. Heel goed. De rit naar het station duurde al wat langer omdat een drietal automobilisten ervoor hadden gekozen om bovenop elkaar te knallen. Verkeer van rechts heeft geen voorrang als het uit een 30 km zone komt, maar dat was een van hen even vergeten. Vanwege hun boem duurt het een hele tijd voordat ik door de kijkersfile heen ben.
Op het station stopt de kaartjesautomaat ermee net op het moment dat ik mijn pas in de gleuf wil stoppen. Er gaan weer kostbare minuten verloren als ik alles bij een andere automaat opnieuw moet intikken. Vervolgens blijkt dat de trein precies die minuten eerder vertrekt en sta ik op een leeg perron. Super, fantastisch!
Als ik mijn kaartjes inruil voor een retour met korting, ik wilde voor negenen op pad en de stopper naar Provinciehoofdstad ga net na, zegt een opgewekte medewerkster van de Hollandschen Ijzeren dat ik geluk heb. Nu is mijn kaartje een stuk goedkoper! Ik hou maar voor me dat ik wel een kwartier te laat ga komen op mijn werk. Super, fantastisch!
Inmiddels zit ik in een hobbeltrein heen en weer te shaken op een slechte harde stoel. Ik ga te laat komen voor de eerste zaak. Door heel hard te fietsen hoop ik nog een paar minuten goed te maken.
Oh ja, mijn Mexicaanse varkensgriep, althans de supersnipverkouden variant daarvan, steekt lekker op. Tot grote ergernis van mijn medereizigers, die mijn gesnotter en gesnif zat zijn.
...
(Als ik dit hebt getikt, stopt de laptop ermee en gaat uit. Pas als ik in de rechtbank zit wil het geval weer aan. Wat wel goed gaat is dat ik nog op tijd voor de zaak ben, met de Strida ben ik hierheen gevlogen en heb zo 10 minuten van de 15 goed gemaakt. Ik wordt zelfs vriendelijk ontvangen door de heertjes van de beveiliging. Helaas krijg ik bij de bodebalie te horen dat al mijn zaken vandaag pro forma gaan. Gelukkig ergert iedereen zich hier ook aan mijn gesnif en gesnotter. Super, fantastisch! )
Geen opmerkingen:
Een reactie posten