Mijn dag loopt volledig anders dan ik mij vanmorgen aan het ontbijt voorneem. Even naar de rechtbank voor een uitspraakje, een pro forma brandstichtertje, even wat stukken ophalen en thuis de Baas helpen met het inhangen van een nieuwe Kluphuisdeur.
n de rechtbank blijkt er nog een aardige zaak over gestolen landbouwvoertuigen te staan en ik besluit nog even te blijven hangen. Rond een uur of een krijg ik spijt van mijn beslissing om het brood thuis te laten als mijn maag wel heel erg rommelt. De zaak is vreselijk uitgelopen en ik heb niets bij me.
Dan rond twee uur ben ik klaar. Alle berichten zijn verzonden en op het station heb ik het geluk dat ik de vertraagde sprinter naar huis kan nemen. Ter hoogte van Industriestad blijft de trein stil staan en komt een conducteur mij persoonlijk vertellen dat we misschien geen meter verder gaan vanwege een stroomstoring. Heel vriendelijk, maar ik heb inmiddels enorme trek!
Even later rijdt de trein wel het station binnen en komt dezelfde conducteur zeker nog drie keer langs om te vertellen dat hij niets weet. Uiteindelijk gaat het feest van naar huis gaan niet door en sta ik op een kil, lawaaierig perron. Ik bel Krien en koop een broodje gezond in de restauratie. Al etende krijg ik een stel oordopjes tegen de lawaaioverlast kado, maar krijg geen antwoord op de vraag waarom er zo'n enorme klodder mayonaise op een broodje gezond zit.
Al wachtende op Krien wandel ik wat rond het station en geniet van het meest trieste uitzicht van de dag. Een leeg perron tussen twee even lege kantoorgebouwen. Dan komt Krien en kan ik eindelijk richting Textielstad.
Even later sta ik op de vuilstort de oude achterdeur in een container te gooien. Ag-Nes heeft kans gegrepen om ook eens een gezellig bezoekje af te leggen aan het vuilplein. Ze heeft voor de gelegenheid haar koffer meegenomen. alsof ze op vakantie gaat. Dan zwiert ze met een grote boog de koffer tussen de malende tanden van het vuilnisbeest.
n de rechtbank blijkt er nog een aardige zaak over gestolen landbouwvoertuigen te staan en ik besluit nog even te blijven hangen. Rond een uur of een krijg ik spijt van mijn beslissing om het brood thuis te laten als mijn maag wel heel erg rommelt. De zaak is vreselijk uitgelopen en ik heb niets bij me.
Dan rond twee uur ben ik klaar. Alle berichten zijn verzonden en op het station heb ik het geluk dat ik de vertraagde sprinter naar huis kan nemen. Ter hoogte van Industriestad blijft de trein stil staan en komt een conducteur mij persoonlijk vertellen dat we misschien geen meter verder gaan vanwege een stroomstoring. Heel vriendelijk, maar ik heb inmiddels enorme trek!
Even later rijdt de trein wel het station binnen en komt dezelfde conducteur zeker nog drie keer langs om te vertellen dat hij niets weet. Uiteindelijk gaat het feest van naar huis gaan niet door en sta ik op een kil, lawaaierig perron. Ik bel Krien en koop een broodje gezond in de restauratie. Al etende krijg ik een stel oordopjes tegen de lawaaioverlast kado, maar krijg geen antwoord op de vraag waarom er zo'n enorme klodder mayonaise op een broodje gezond zit.
Al wachtende op Krien wandel ik wat rond het station en geniet van het meest trieste uitzicht van de dag. Een leeg perron tussen twee even lege kantoorgebouwen. Dan komt Krien en kan ik eindelijk richting Textielstad.
Even later sta ik op de vuilstort de oude achterdeur in een container te gooien. Ag-Nes heeft kans gegrepen om ook eens een gezellig bezoekje af te leggen aan het vuilplein. Ze heeft voor de gelegenheid haar koffer meegenomen. alsof ze op vakantie gaat. Dan zwiert ze met een grote boog de koffer tussen de malende tanden van het vuilnisbeest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten