Een serie van prachtige beelden, knipperende lampen, loeiharde muziek, onverstaanbare sprekers en de gretige blik van de bezoekers bij de vele behendigheidsmachines. Steeds keert het beeld terug naar de zwaaimolen. Daar steeds de onverstoorbare uitbaatster. Uitdrukkingsloos verzamelt ze de oranje plastic kaartjes van enthousiaste kinderen. Verveeld neemt ze weer plaats op de versleten bureaustoel waar ze af en toe een knopje indukt. Terwijl ze een nieuwe sigaret opsteekt klinkt het geluid van een loeiende koe of een ander vrolijk riedeltje.
Krien en ik hebben gisteravond een prachtige film over de kermis gemaakt. In ons hoofd.
Kenners spreken natuurlijk van een zweefmolen.Waarbij we dan weer onderscheid kunnen maken tussen de gewone en de opgooi zweefmolen..
BeantwoordenVerwijderen