Ik ga vaak fietsen aan de andere kant van de grens omdat ze daar zo goed uitkijken voor fietsers, een logische keuze gezien mijn fietsgelazer van de laatste tijd. Dacht ik tenminste. Want vandaag was alles anders. Als eerste wordt ik vlak voor de grens net niet van mijn fiets gereden door een Oosterbuur in een gepimpte Golf en als de tinteling in mijn vingers (van de klap die ik van schrik op de Golf gaf) verdwenen is, ziet een automobilist mijn niet als ze een binnenbochtje tegen het verkeer in neemt.
In beide gevallen lloopt het goed af. Ik heb de vingers aan de rem en reageer net zo ad-rem. Even later, ik ben op de terugweg, komt er een landgenoot aan als ik van rechts kom. Ik knijp in mijn remmen, maar de landgenoot is mij voor en staat al stil. Heel bijzonder.
Ondertussen, gedoe met automobilisten is natuurlijk slechts een kanttekening zolang men niet terecht komt op de motorkap, fiets ik heerlijk.
De wind waait langs de blote benen, het is lente ten slotte, en met volle teugen neem ik de zonnestralen tot me. De snelheid zit er goed in, ik fiets het hele stuk met een gemiddelde van 30.31, een verbetering van 0.91 vergeleken met gisteren.
Na een nacht met bar weinig slaap en uren gezit in een persbankje geen slecht resultaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten