gliptocht

De eerste lentetocht is een succes. Om kwart voor tien is de opkomst bij Chez Nous groot, de koffie klaar en heeft iedereen er zin in. Ik ga deze ochtend met de "langzame" groep mee, de jongens en meisjes die het afgelopen winterseizoen niet (zo vaak) op de fiets zaten. Het is tijd om weer eens gezellig te fietsen met fratsen.
Een van de fratsen is al snel duidelijk als blijkt dat de wind uit Twikkeldorp komt. Er staat nog een uitdaging open nadat ik de afgelopen twee weken een aantal keren door het beeld van een bewakingscamera ben gereden van advocaatje Pleitmevrij's kantoor. PMV was diezelfde tijd ziek en niet in staat de beelden echt goed te bekijken en op Youtube te zetten. Ik moest maar met de hele ploeg komen.
Zo gezegd, zo gedaan. Ter hoogte van de brug over het kanaal krijg ik de regie over de route van de routeman en deel iedereen mee dat we "even gaan figureren" voor de camera. Het woord figureren wakkert bij alle fietsers een oeracteergevoel aan, na het succes van de opnamen in VJLOG wil iedereen door het beeld fietsen. Maakt niet uit welk beeld(*), waar of waarom. Even later staan we voor het kantoor en zijn de opnamen zo klaar.
Dan dwalen we verder. Verdwalen we verder, want er worden vreemde keuzes gemaakt. Ik voel me erg thuis in deze rit, er worden dezelfde beslissingen genomen die ik zelf ook altijd maak. Zo vinden we plots de fietstunnel onder de snelweg terug en nemen we een binnendoor over het meubelplein in Industriestad. Een perfect warrige route die ik zelf niet kan verbeteren.

Nou ja een beetje dan. Verderop raakt het peloton in een splitsing en worden er twee thuisroutes gereden. In Textielstad gaat het mis. Plots slaat er iets vast en schiet mijn fiets onder me weg, kop ik met mijn kin een hekje en lig ik languit op straat. Ik sta snel weer op en neem de schade in ogenschouw. Ah, een krom wiel, een scheef stuur maar niets geen schade aan mijn kleding. Op mijn kin een klein wondje en ik voel dat er een paar mooie glippen zitten op mijn been. Ik zet het stuur recht en even later hobbelen we naar ons thuishonk. Even een pilsje voor de schrik.
Mijn fiets breng ik een dezer dagen maar naar Vakbondshenk, de mechanicien. Kijken hoe groot de werkelijke schade is. "Wielrennen is vallen" schreef de Volkskrant vorige week al in een speciale wielerbijlage. (online versie) Het klopt, maar ik hoop wel dat het hiermee is afgelopen met het gelazer dit seizoen.





(*) Ger-Zon opgelet...