vrijdag de 13e?

"Ah joh, die zaak gaat nooit lang duren, mijn cliënt moet nog naar Groot Batelaar, dus ik ben zo klaar" zegt Pleitmevrij vanmorgen vroeg. Ik wens hem succes, ik zit vanmorgen in een andere zaal, bij de snelrechtzitting van de Beschuitstadse rechtbank.

En daar gaat het dus al mis. Want de zaak loopt zo uit, dat de pro forma zittingen waar ik nog even voor blijf hangen, ernstige vertraging oplopen. Als de rechtbank vervolgens ook nog een paar keer naar achteren moet om te beslissen dat ze de verdachten toch niet vrij gaan laten, is het inmiddels tegen enen geworden.
Ondertussen in Textielstad gaat Ag-Nes, geïnspireerd door radiocollega Warme Bakker, die vanaf een natuurijsvloer ergens in de provincie staat te roepen dat het buiten zo prachtig is, op pad naar de achtste verdieping. Camera in de hand, voor een paar mooie plaatjes van de witte stad. Drie foto's maakt ze, dan glijdt ze uit over een stuk gladdigheid en knalt met haar rug hard op de galerij.
Ik kom inmiddels het perron van het Beschuitstadse station op lopen. Het is mis, dat zie ik direct. De trein van een half uur geleden staat er nog, moedeloze en boze gezichten overal, een storing. Zucht, kapotte bovenleiding, vang ik op. Bussen gaan voorlopig nog niet komen, dat gaat nog minimaal anderhalf uur duren. Ik begin foto's te schieten en bel de redactie. Prorail heeft nog niets doorgegeven en ik beloof wat foto's voor de site door te mailen.
Dan spreek ik Krien en hoor voor het eerst van de val op acht hoog. Damn, net op dit moment geen trein. Inderhaast besluit Krien mij op te halen. Ze komt er aan. ik ga verder met het schieten van plaatjes, het geeft me wat te doen tijdens het wachten. want dat wachten, dat duurt even.
Druk, verschrikkelijk druk is het op de weg. Komt er ook nog iemand onder een bus, "en die had niet eens wat, maar wel oponthoud" aldus een geërgerde Krien. Alle verkeerslichten onderweg stonden op rood. Op weg naar Industriestad kan ik het beamen, alle verkeerslichten staan inderdaad op rood. Met bij voorkeur een hele trage auto voor ons. Het ritje duurt aanzienlijk langer dan de normale tien minuten.

Op de "Kiss and Ride" plek nemen we afscheid, Krien gaat terug naar de redactie en ik zo snel mogelijk naar het ziekenhuis. Ik kom op het station, waar inmiddels de eerste bussen zijn gearriveerd. Boven, op het perron geen trein te zien. Er klinken alleen mededelingen dat er bussen naar Beschuitstad rijden.

Dan komt er een treintje aangetuft. Er stappen verbijsterde reizigers uit en ik ga er snel in. Opnieuw begint het wachten, we gaan de dienstregeling doen en ruim drie uur na mijn geplande vertrek kom ik eindelijk aan in Textielstad. Daar is mijn fiets nergens te vinden en na tien minuten loop ik maar naar het ziekenhuis. Daar zit Ag-Nes inmiddels klaar om naar huis te gaan.

Geen operatie, pijnstillers en veel in beweging blijven.
Thuis bij Ag-Nes bak ik pannenkoeken en we eten samen. Na het eten ontstoppen we de plots verstopte afvoer en gaan Krien en ik zoeken naar mijn fiets op het station. In de allerachterste rij, daar waar ik 'm echt niet neer heb gezet, vindt Krien 'm. Pfft! Gelukkig.


Vrijdag de negende lijkt wel verdomde veel op vrijdag de dertiende...