Plots begint de wereld te draaien en kom ik met een klap op de straat naast mijn fiets terecht. Auw, @%%^&*()%$#%@@!!!! In de slowmotion herhaling zie ik de hond naar rechts uitwijken en precies onder mijn voorwiel lopen.
De hondeneigenaar begint te roepen dat ik uit moet kijken, z'n hond is "kapot". Ik ben direct weer bij en kom overeind. Ik wijs hem erop dat hij met z'n honden op het fietspad loopt en zelf niet uitkijkt. De adrenaline racet door mijn lichaam, ik voel een zere enkele en knie.
Dan vraag ik de hondenjongen, bij nader inzien lijkt hij toch wat jonger dan ik eerst dacht, om zijn gegevens. Ik heb inmiddels gezien dat mijn fiets schade heeft. De eigenaar begint nog wat te stuiteren maar bindt uiteindelijk in en komen we ergens. Ik noteer zijn gegevens in mijn telefoon, vraag nogmaals hoe het met zijn hond gaat en neem afscheid.
Ik bied hem een hand vol kettingvet aan en begin te lopen naar het zondagse honk. De ketting is eraf gelopen en ik krijg hem met geen mogelijkheid er weer op. Twee fietsvrienden die achterop komen duwen me naar het honk waar de mecanicien de schade opneemt, een kapot stuurlint en een beschadigde kabel en de ketting repareert. Buurman Krattenstapelaar biedt me een nieuw lint aan in de prachtige waarschuwingskleur oranje en ik ben weer klaar om te fietsen.
De rest van de tocht zijn mijn fijne fietsvrienden zo vriendelijk om mij voor iedere hond, al zit het beest in een kennel of is het slechts een stip aan de horizon, te waarschuwen. "pas op Harm Job, een hond!" Binnenkort zal ik de Smakcommissie wel op bezoek krijgen.
Had met een bikecam wel spectaculaire plaatjes opgeleverd!
BeantwoordenVerwijderen