(boterham)zak

Als ik vanmiddag voor de tweede keer in de trein naar Beschuitstad plaats neem komt iets me bekend voor. Ik zit op exact dezelfde plek als vanmorgen vroeg. In de prullenbak zie ik het lege boterhamzakje van vanmorgen, schoongemaakt is de trein nog niet. Het zakje doet me denken aan de uitstap in Beschuitstad deze morgen.



(flashback)

Op het perron van Beschuitstad staat een meute vijftigplussers. Als de deuren van de trein opengaan beginnen de eersten zich als halve wilden naar binnen te wurmen. Voor de uitstappers is geen plek. Ik kan het niet laten, stomverbaasd als ik ben, om de opmerking te maken dat het wellicht beleefder is om eerst de mensen te laten uitstappen. Het komt me op een scheldpartij te staan waar de honden geen brood van lusten. Ik ben flabbergasted. Uit de mond van een vijftigplusser verwacht ik dit niet. Ik merk het ook aan de reizigers om me heen, iedereen kijkt vreemd op.
Het zal de invloed van de herfst wel zijn.