Het is zondag en, ondanks dat het vakantie is, ga ik kijken of er nog iemand bij het zondagse fietskluphuis is voor een lekker tochtje. Om tien voor tien zit ik op een leeg schoolplein te wachten op het bankje. Niemand. Ik eet mijn meegebrachte Brötchen met hagelslag en als het tien uur is ga ik op pad. Alleen. Ik snuif de wind op en besluit mijn richting. Drieënzestig kilometer verder ben ik weer thuis. Ik heb een mooi rondje over de grens gereden met een mooi gemiddelde van 30,7 en ben tevreden. Het is droog gebleven, de zon scheen en ik ben de weg niet kwijt geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten