Terwijl er in Stokbroodkaasenwijnland de ene renner na de andere het opgeeft of per ambulance wordt afgevoerd, heb ik zelf ook een beest van een tocht in de benen. Goed, geen tocht van het kaliber tour de Stokbroodkaasenwijnland, maar wel een fikse voor een enthousiaste vrijetijdsrenner. Bijna honderd kilometers, met deze warmte. drie keer de Schoppendingenberg (ik heb er vaker uit vergissing over gesproken, maar het is echt een berg en ik heb 'm nog nooit eerder beklommen, maar zal dat wel gaan doen...) op, vanaf drie verschillende kanten. Slopend, loodzwaar op mijn oude fietsje met wegverzet. Maar prachtig.
Ook knap dat we de berg überhaupt vonden, Buurman Krattenstapelaar deed eerder pogingen die strandden in een hoop gezoek en besmuikt gelach. Maar deze keer vloogkropen we er dan echt tegenop. En dan smaakt een glas ijskoude bidonvulling wel erg lekker op een terras in Nieuwenburg. Volgende keer weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten