Ik had er net twee nieuwe bandjes omliggen. Na de lekke band van zaterdag loop ik liever geen risico meer, dus direct twee nieuwe, glimmende rubberen bandjes. En de zon scheen zo mooi, de thermometer gaf aan dat het 23,2 graden was. Dus ik moest wel er op uit.
Dat ik onderweg twee keer in Oosterburenland voor een dichte spoorwegovergang zou staan, wachten op de trein naar Textielstad, dat wist ik van te voren nog niet. Terwijl ik voor de dichte bomen stond moest ik denken aan legendarische wielerwedstrijden waarbij koersende renners heldhaftig hun fiets over de bomen gooiden, erachteraan sprongen en zo de race wonnen.
Ik keek eens om me heen. Naast me stond een bejaarde Oosterbuurman in een dikke auto, de zon scheen en ik had er net nieuwe bandjes onder liggen. Op dat moment besloot ik rustig te blijven staan. Mijn tijd komt nog wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten