Op de laatste dag van het jaar kijk ik nog even kort terug op het afgelopen jaar.
Een bijzonder jaar dat pijnlijk begon met een valpartij in de sneeuw met een ernstige armbreuk als gevolg. Toch ben ik daar sterker uit gekomen, uiteindelijk zat ik eerder op de fiets dan gedacht, en was een aantal vrienden rijker.
Ook mooi was dat ik met mijn gebroken arm fietssvriend Gerrit de Dijk kon helpen met de gemeenteraadsverkiezingen. Dat het hem niet lukte om wethouder te worden lag niet aan onze samenwerking.
Sportief is 2010 een mooi jaar gebleken. Zat ik twee weken na mijn val alweer op de hometrainer te trappen, bij de start van de Giro in Grachtengordelstad fietste ik een mooie 150 km tijdens de tourtocht.Heerlijk en live via twitter verslagen.
De Ronde van Overijssel was de eerste wielerronde die ik achter de schermen mee mocht maken, met dank aan Gerrit de Dijk. De vriendschap die daar ontstond met Manfred zou later in het jaar vele sportieve avonturen opleveren.
In de zomer bloeit de liefde voor Italië op als we wekenlang met de auto door het prachtige land crossen. Het zal ongetwijfeld het begin zijn van veel vakanties in dit land, zeker omdat we inmiddels druk bezig zijn met een cursus Italiaans.
In juli beleef ik mijn eigen sportieve hoogtepunt van het jaar als ik met het NK voor journalisten als 20e eindig met een tijd en snelheid die ik nog nooit eerder reed. Dat de rit verreden werd op het parcours van de Tour de France zal zeker een rol hebben gespeeld.
De bruiloft van twee roze stadsgenoten in Grachtengordelstad mondt uit in een doorlopen, roze, feest dat vier dagen duurt.
Een ander mooi sportief sociaal moment zijn de twitterritten dit jaar. Sociale media is hot in 2010 en ik ben een fanatieke adapter. Uiteindelijk werkt het door in een tweetal prachtige ritten met een groep leuke mensen uit het hele land. Nieuwe sportieve vriendschappen ontstaan.
In september rij ik mijn vierde Dam tot Dam, alleen in slecht weer. Het maakt niet uit, ik breek mijn eigen PR en kijk nu alweer uit naar de volgende, misschien rijdt mijn broertje dan wel mee.
Nog meer sport, als stuurvrouw van het dames journalistenteam winnen we de beker van het sloeproeien.
Dan rijden we gewoon nog een keer naar Italië, gewoon omdat Co van Kaco in Rome onderzoek doet en daar zijn verjaardag viert. Wat een feest en dito prachtstad, ook daar gan we zeker nog een keer terugkomen.
2010 is ook het jaar de mijn zondagse fietsklup 25 bestaat. We vieren het met een bijzondere fietstocht in de kou en een daverend feest na afloop.
Leendochter S-Anne wil gelukkig nog steeds mee als we op bezoek gaan bij onze peetdochter Dara (of een van haar broertjes). Het kleine meisje S-Anne is inmiddels een grote meid geworden en kan al kleren of schoenen pikken van Krien.
Provinciale bekendheid krijgt mijn vraag om de handtekening van oud-profrenner Rob Harmeling. Inmiddels ben ik begonnen om mijn liefde passie voor het wielrennen om te zetten naar verhalen.
Een van verhalen gaat over een training met profrenner Joost Posthuma en heeft als gevolg dat ik voor zijn persoonlijke website ga werken en volgende week naar de teampresentatie in Luxemburg ga.
De vrijdagen van dit jaar staan aan het eind van de dag in het teken van de #vrijmibo. Een mooie gelegenheid waar in de loop van het jaar steeds weer andere mensen aanschuiven en veel inspiratie ontstaat.
Verjaardag van mijn broertje, van het versieren van een diepvriespizza tot zijn huidige culinaire hoogtepunten, prachtig om zijn liefde voor koken te zien.
Oude en nieuwe vrienden, Wim vol tattoos maar nog steeds dat jongetje uit de zesde klas.
Maar ook Mike, mijn Amerikaanse fietsvriend, die ik nog nooit heb gesproken maar ik via diverse sociale media wel veel contact mee heb. Ik fiets in kleding die hij mij opstuurde, fantastisch!
Maar de mooiste maand van 2010 was toch wel maart. Mijn lief is Miss Maart en na 16,5 jaar word ik nog steeds gelukkig wakker naast haar.
