Er strompelt een oud mannetje door ons huis. Met moeite komt hij overeind uit een stoel of van de bank, zuchtend bukt hij zich om een, uit onhandigheid, gevallen blaadje papier op te rapen. Bovenaan de trap is te horen hoe hij mompelt over de voordelen van trapliften terwijl hij zijwaarts en achterstevoren naar beneden strompelt.
Het mannetje ben ik. Als een grote jongen ging ik afgelopen vrijdag de uitdaging aan om volop mee te trainen met Joost en inmiddels merk ik dat ik me, met al mijn natuurlijke onhandigheid, voor de volle honderd procent heb gegeven. Er zijn weinig spieren in mijn lichaam die geen pijn doen.
Ik hoor het trainer Robbie nog zeggen; "je moet natuurlijk oppassen met hoe je zo'n rennerslichaam traint, voordat je het weet overtrain je het en kan hij niet meer fietsen". Mij moet hij dus niet ingeschat hebben als een echte renner...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten