NK Journalisten!

Vlak voordat Joop ons wegfluit voor drie ronden over het proloogparcours van de Havenstad werp ik een blik op mijn hartslagmeter. Die staat, stijf van de spanning en adrenaline, rond de 105, ruim boven mijn normale ruststand.

Twee flesjes energiedrank, een Mars en een paar winegums zijn daar natuurlijk ook debet aan, maar het is vooral toch de opgespaarde spanning. Nog een minuut en dan ga ik mijn eerste wedstrijd rijden!

Ik probeer me zoveel mogelijk naar voren te wurmen. Van #twitterritrijder en 2009 kampioen Ron weet ik dat het direct bij de start losbarst. "Die jongens brengen direct een scheiding aan, daarna maken ze het onderling uit" aldus deze voormalige Koekstedeling. Ik ben van plan zo lang mogelijk bij die kopgroep te gaan blijven, harken achterin kan altijd nog.

Dan klinkt het fluitsignaal en zijn we weg. Totale chaos! Voor me krijgen twee heren hun schoenen niet op tijd ingeklikt, en rechts naast me rijden ze me voorbij. Dan zie ik een gaatje en begin te sprinten. Het is inderdaad direct volle bak, binnen 200 meter staat mijn teller al boven de 40. We gaan het zien. Dan wordt het parcours smal, een eng hoge stoeprand aan de ene kant en hekken aan de andere kant. Ik heb geen zin om een duikeling over de poten van deze afzetting te maken en kijk donders goed uit. Elk gaatje waar ik veilig door kan schiet ik in.

Langzaam werk ik me naar voren en weet de aansluiting te vinden. Mijn hartslagmeter geeft inmiddels aan dat we de 160 zijn gepasseerd. De eerste bocht komt eraan en ik stuur soepeler en gedurfder in dan ik gedacht zou hebben. Mijn nieuwe bandjes rollen fantastisch en de brug komt in zicht. Ik ben de brug al een paar keer over geweest en weet dat het een lastig obstakel in het parcours is. Het klopt, bij de eerste meters klimmen vallen de eersten al weg. Een van hen komt, na een verpletterende demarrage brugopwaarts, voor de top de man met de hamer tegen en het hele peloton passeert hem moeiteloos. Dan racen we naar beneden, rechtsom, op naar de volgende brug. Weer zo'n lastig ding, maar met de vaart van de "afdaling" nog in de benen, iets makkelijker te nemen.

Langs de kant van het parcours staat een hoop publiek. Ze hebben net de Tourrenners het parcours zien verkennen en worden nu getracteerd op de aanblik van tientallen rood aangelopen, naar adem happende journalisten.Via de speakers volgen ze de wedstrijd en ze joelen, fluiten en gillen alsof The Boss himself langskomt.

Ik kom de eerste ronde goed door en ook de tweede gaat goed. Ik zie kans om af en toe een slok water te nemen, het is met pakweg 35 graden, bloedheet op de weg. Tegen het einde van de tweede ronde verlies ik de aansluiting met de kopgroep. Een aantal renners gaat wat angstig door de bocht, iets terug was er net een valpartij, en gaat langzamer door de bocht. Ook ik moet afremmen en zie de rest van me wegrijden.

De derde ronde probeer ik wanhopig terug te komen. Tegen de wind in ga ik alleen in de aanval, gooi er een gelletje in maar het is te laat. Wat ik ook koers, voor me rijden ze net zo hard, het gat rij ik niet dicht. Ondertussen zit ik in een klein groepje, afvallers van de kopgroep die in mijn rijden een oplossing zien om toch snel aan de finish te komen. De een na de ander duikt in mijn wiel. Ik probeer ze van me weg te krijgen, maar als ik naar rechts ga, doen zei dat ook en als ik even in de rem knijp idem dito. Tot we in de buurt van de finish komen. Dan barst het los. Te vroeg, de finish is op een andere plek dan de start en ik haal er weer een aantal in. Vlak voor de meet haal ik nog een laatste in.

Dan vlieg ik over de meet. Dorst! Mijn tong plakt tegen mijn gehemelte en het zweet gutst. Opgewonden verhalen over de koers, ik herken een Telegraaf medewerker die ik in de Girotourtocht tegen kwam en we fotograferen elkaar op het Tourpodium. Dan zoeken we het gebouw van de voetbalklup op en is het tijd voor een koel drankje. Tijdens dat drankje verneem ik dat ik 20e ben geworden! In een tijd van 00:40:03.323 en met een gemiddelde snelheid van 39,1! Mijn hartslagmeter geeft aan dat ik constant in mijn zone heb gereden, 148 gemiddeld. 

Volgend jaar doe ik weer mee. Dat weet ik nu al. Wat een kick zo'n wedstrijd en zeker op dit parcours.

(foto's van diverse bronnen gebruikt