Op de racefiets had ik het nog niet eerder gedaan. De rit door het prachtige rivierenlandschap tussen Torenstad en Koekstad. Als kind, het is tenslotte mijn geboortegrond, reed ik het al wel vaak. Naar Opa en Oma toe. Op een klein rood fietsje, voor een weekendje logeren rond de molen waar altijd wat te doen was.
Als zich zaterdag de kans voordoet om een mooie rit te maken, op weg naar mijn nicht in Koekstad, om gezellig met de hele familie wat te eten, grijp ik die met beide handen. En ik merk dat ik vergeten ben hoe het op de dijk tegen de wind in kan zijn. Ik ben verschrikkelijk verwend hier in het verre Oosten. Ik ben niet vergeten hoe mooi de landschappen en luchten zijn en geniet met volle teugen.
Als na het eten blijkt dat paps en mams met Krien in de auto mee moeten naar huis en er geen plek meer is voor mijn Red Bull, heb ik er geen enkel probleem mee. Even later scheer ik met een noodgang, wind in de rug, over de Klei. Mooi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten