"Ein Zeichen für Genuss", ja onze Oosterburen kunnen er wat van! Van wat? Bierbrouwen en geehrte Gäste ontvangen. En dat doen ze heel erg goed in het iets meer dan 35 km verderop gelegen Burcht Steenfort, bij de Rolinck Brauerei.
De Zondagse Fietsklup heeft dat gisteren weer mogen ondervinden. Want, net iets te laat voor de 10 minuten durende film (die pakken we volgende keer wel weer), is er meer dan tijd genoeg om de Brauerei te verkennen. Deels onbegeleid en verder vriendelijk uitgelegd bestuderen we uitgebreid de lopende banden met volle flessen, liggen we onder een stoommachine te kijken en verbazen ons over het aantal gesneuvelde flessen.
Kilometers aan pijpen, enorme ketels en een eerste kijk op de nieuwe flessenwasmachine, het is om jaloers op te worden. In het hoofd dendert "Rolinck, Rolinck, Rolinck" op het ritme van de lopende band. Klets daar gaat weer een kapotte fles. Met lede ogen gadegeslagen door een groep Oosterbuurse heren van middelbare leeftijd.
Na de rondleiding gaan er grote deuren open in het bezoekerscentrum. Gedekte tafels met überheerlijk vers Brot, Schinken en Gürken, "Guten Appentit" en even later "ein Prosit" als de eerste glazen binnen gedragen worden door een medewerker die vervolgens niet meer van onze zijde wijkt. In een verbasterde versie van onze eigen taal spreekt hij over zijn tochten met de boot over de mooie meren van ons land, zijn in Textilstadt studierende Tochter en waakt hij persoonlijk over het niveau van het bier in de glazen.
Als de trog leeg is worden we een verdieping hoger verwacht. In het Brauerei-café om verder te proeven. Onze nieuwe beste vriend laat geen leeg glas op tafel, bij het naderende einde van een biertje heeft hij de volgende al getapt.
Ook als na bijna twee uur en ontelbare biertjes de "lezte Runde" omgeroepen wordt, laat hij ons weten dat hij niet eens is met die mededeling. En hij blijft brengen totdat we uit zelf besluiten dat de tijd hoog is.
Snel nog wat souvenirs aangeschaft, mooie patches voor op de fietstenue en een fijne pet tegen de zon en we gaan richting station.
Op weg naar de Bahnhof duikt de halve fietsploeg het plantsoen in. Op de heenweg is er lauw bier aangeschaft en koud gezet op een verstopplek. Met een paar blikken nootjes. Voor de lange terugreis.
In de Zug terug naar Textilstadt blijft de stemming goed. De conducteur komt vriendelijk vragen of het "smeckt" en wenst ons een mooie voortzetting.
Een mooi uitje, Absolut! Noch Einmal!
De Zondagse Fietsklup heeft dat gisteren weer mogen ondervinden. Want, net iets te laat voor de 10 minuten durende film (die pakken we volgende keer wel weer), is er meer dan tijd genoeg om de Brauerei te verkennen. Deels onbegeleid en verder vriendelijk uitgelegd bestuderen we uitgebreid de lopende banden met volle flessen, liggen we onder een stoommachine te kijken en verbazen ons over het aantal gesneuvelde flessen.
Kilometers aan pijpen, enorme ketels en een eerste kijk op de nieuwe flessenwasmachine, het is om jaloers op te worden. In het hoofd dendert "Rolinck, Rolinck, Rolinck" op het ritme van de lopende band. Klets daar gaat weer een kapotte fles. Met lede ogen gadegeslagen door een groep Oosterbuurse heren van middelbare leeftijd.
Na de rondleiding gaan er grote deuren open in het bezoekerscentrum. Gedekte tafels met überheerlijk vers Brot, Schinken en Gürken, "Guten Appentit" en even later "ein Prosit" als de eerste glazen binnen gedragen worden door een medewerker die vervolgens niet meer van onze zijde wijkt. In een verbasterde versie van onze eigen taal spreekt hij over zijn tochten met de boot over de mooie meren van ons land, zijn in Textilstadt studierende Tochter en waakt hij persoonlijk over het niveau van het bier in de glazen.
Als de trog leeg is worden we een verdieping hoger verwacht. In het Brauerei-café om verder te proeven. Onze nieuwe beste vriend laat geen leeg glas op tafel, bij het naderende einde van een biertje heeft hij de volgende al getapt.
Ook als na bijna twee uur en ontelbare biertjes de "lezte Runde" omgeroepen wordt, laat hij ons weten dat hij niet eens is met die mededeling. En hij blijft brengen totdat we uit zelf besluiten dat de tijd hoog is.
Snel nog wat souvenirs aangeschaft, mooie patches voor op de fietstenue en een fijne pet tegen de zon en we gaan richting station.
Op weg naar de Bahnhof duikt de halve fietsploeg het plantsoen in. Op de heenweg is er lauw bier aangeschaft en koud gezet op een verstopplek. Met een paar blikken nootjes. Voor de lange terugreis.
In de Zug terug naar Textilstadt blijft de stemming goed. De conducteur komt vriendelijk vragen of het "smeckt" en wenst ons een mooie voortzetting.
Een mooi uitje, Absolut! Noch Einmal!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten