vies begin

Het jaar begint goed in de Beschuitstadse rechtbank. De Textielstadse schapenneuker had nooit vervolgd mogen worden is de beslissing vanmorgen vroeg. De man, die volgens zijn advocaat, vrijgesproken had moeten worden omdat het schaap hem niet als dader aanwees, is niet schuldig aan een straatroof en kan daardoor ook niet veroordeeld worden voor de aanranding van Wollie.
Terecht, geheel terecht juridisch gezien. Onbegrijpelijk misschien, maar correct.
Het Openbaar Mysterie had besloten de man, na zijn heterdaadse betrapping in een Höksbargse schapenkudde, niet te vervolgen tenzij hij nieuwe strafbare feiten zou plegen in een opgelegde proeftijd. Het nieuwe feit was een straatroof, die onbewijsbaar bleek te zijn vanwege een ingewikkelde petjesruil in de groep potentiële daders en een slachtoffer die als getuige, beïnvloed door onhandige agenten, drie daders aanwees terwijl hij door twee mannen was beroofd. kan niet, vrijspraak en dus een niet ontvankelijkheid in de zaak van Wollie.
Dan gaan beide deuren van zaal D open en komt de 84 jarige Industriestedeling binnengerold. Ik heb meneer eerder gezien en voel geen medelijden. De man wordt ervan verdacht dat hij een minderjarig buurmeisje jarenlang misbruikt heeft. Het is al wel een tijdje, dat wel, eind jaren 90, begin van de eeuwwisseling. Hondje Rakker speelde een grote rol bij het zogenoemde "grooming" van het slachtoffertje. Het lieve hondje was een lokkertje om het slachtoffertje in de flatwoning van de, toen nog niet rolstoelbehoeftige, man binnen te krijgen.
De zaak komt uiteindelijk na jarenlange therapie aan het rollen als het meisje aangifte doet. Tijdens een eerdere zitting vorig jaar geeft de man het een en ander toe. Alleen zegt hij niet degene te zijn die begon, maar werd hij uitgelokt door het slachtoffertje. Een complot, zo ziet hij het.
Officier van justitie Metdetrein ziet zich voor een moreel dilemma geplaatst. De feiten zijn ernstig genoeg voor een lange celstraf en daar zit de kneep. De 84 jarige zit inmiddels in een rolstoel, geen van zijn benen doet het nog, hij heeft een stoma en moet volledig verzorgd worden in het verpleeghuis. Werkstraf gaat niet, de man zal nooit op tijd kunnen komen, afhankelijk als hij is van een taxibusje, daarnaast kan hij de verplichte vier uur niet werken, hooguit een kwartier. En de gevangenis in, nee, dat kan niet.
De oplossing is een voorwaardelijke straf en zo luidt de eis dan ook. Een symbolische straf van een maand. Opschudding in zaal D en in de media, de discussie over bejaardengevangenissen leeft op. Ook bij de rechtbank blijkt twee weken later. Er moet een onderzoek komen naar de detentiegeschiktheid van de man.
En zo zit iedereen twee maanden later weer in zaal D. Het rapport is klaar en wat blijkt, de man kan opgesloten worden in het Penitentiair Ziekenhuis, het gevangenisziekenhuis aan de kust. Er is één maar, als de man langer dan een maand vast komt te zitten, dan verliest hij zijn recht op de uitkering van vadertje Drees. Het gevolg daarvan zal zijn dat de man zijn plek in het verpleegtehuis kwijt zal raken en uiteindelijk zonder zorg op straat komt te staan.
Het volgende morele dilemma voor officier van justitie Metdetrein. Ze komt met een nieuwe eis, 29 dagen celstraf en een tijdje voorwaardelijk. Zo wordt de 84 jarige alsnog gestraft, ook al is het niet voldoende, maar om alles kwijt te raken, dat is een stap te ver. Het stuk voorwaardelijk is ingegeven dat de man, ondanks zijn rolstoelgebondenheid, nog steeds een risicofactor vormt. In het verpleeghuis zou hij zo maar verpleegsters en middelbare scholieren die een maatschappelijke stage lopen lastig kunnen vallen.
Tot zover. De rechtbank neemt nu twee weken de tijd om na te denken over de zaak. Benieuwd wat er uit gaat komen.