Het is een uur of zeven, de zon schijnt, de buien blijven nog even weg en ik ben al een tijdje wakker. Ik spring op de fiets en ga tegen de wind in op weg naar de grens. Het is heerlijk rustig, er is bijna niemand op de weg. Ik wil bij de grenssuper de grens over als ik een andere wielrenner mijn richting op zie fietsen.
Als hij dichterbij is herken ik zijn outfit en als we elkaar passeren herken ik hem ook. Het is zondagse fietsvriend FietsKlaas! De 69 jarige tragemoppenverteller is op zijn nieuwe fiets een rondje aan het rijden. Ik groet hem hartelijk, maar hij fietst door en heeft niet mij niet herkend.
Ik bedenk me geen seconde en draai om, zet de achtervolging in en groet hem nogmaals. Verbaasd kijkt hij op. "Ik dacht al, wat wordt het hier druk met fietsers" zegt hij. Hij is, met nog een kilometer of twintig voor de boeg, op weg naar huis. Samen fietsen we verder, honderduit kletsende. Bij huize FietsKlaas aangekomen doen we een bakkie. En nog een.
Dan stap ik weer op de fiets, ik zit halverwege mijn geplande 60, én niet ver van de grens, dus ik besluit mijn vaste rondje te doen. Onderweg spreekt een slechtziende toerist mij aan. Hij is zojuist net niet tegen een omgevallen boom gelopen en vraagt mij of ik weet wie dat kan opruimen. We maken even een praatje, ik doe hem wat tips aan de hand en vervolg mijn weg.
Als ik langs huize Krattenstapelaar kom, zie ik de auto nog voor de deur staan. Nog niet op vakantie dus. Het is donker in huis dus ik bel Buurman K. op zijn mobiel. Buurman K. neemt op en klinkt niet al te goed. Ziek! Een oorontsteking of gewone hevige oorpijn. Een bak koffie zit er dus niet in. Ik wens hem beterschap en rij door naar huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten