Harm Job is weer terug van vakantie en kijkt in een aantal blogs terug op drie weken Stokbroodkaasenwijnland
Hoogtepunt van de vakantie is voor mij toch wel de beklimming van de Geant de Provence geweest. Maar liefst drie keer ben ik er met de fiets tegenop geklommen. De Berg zit na één beklimming in het hoofd en hart en waar ik ook zat in SK&Wland, aan de voet, aan de kust of verderop, de Berg bleef lonken.
Drie keer dus. Vanuit drie verschillende startplaatsen via drie verschillende route's omhoog. Drie keer, waarvan twee keer met pijn in de benen, de eerste keer vanwege de eerste keer en een loodzwaar bos en de laatste keer vanwege een loodzwaar bos met een kilometerslange bijna 12% klim.
Drie keer omhoog, maar niet alleen. De eerste keer samen op de fiets met de Torenstadse Willem, oud-leerling,oud-buurman van mijn vader en ervaren Marmotte fietser die onderaan de Berg uit mijn zicht verdween. Maar ook met een boel support onderweg. Vanwege de 70ste verjaardag van mijn vader was de hele familie ter plaatse om mijn helse tocht te ondersteunen.
De fietsers van een Tour de SK&Wland of een Dauphiné Liberé zullen niet veel meer support krijgen tijdens hun klim door het maanlandschap.
De tweede keer alleen een stoere Krien, die vanuit een volbeladen materiaalwagen, onderweg zorgde voor verse bidons en energievoer. En die, tijdens de afdaling door de wolken, in mijn kielzog prachtige camerabeelden maakt.
De laatste keer, wederom enthousiaste ouders en een volbeladen materiaalwagen, met Oale reservefiets en professioneel camerateam. En een aardige Oosterbuur Peter uit OostWeststadt met wie ik al kletsende tegen de 12%helling opreed.
En dan drie keer het weer. Dat is op de Berg nooit hetzelfde. Van de nog nooit meegemaakte zo keiharde wind dat fietsers bovenaan op de kont over straat schoven, angstvallig hun fiets vasthoudend omdat die anders zou wegwaaien, tijdens de eerste klim, een ijskoude tweede beklimming in de wolken tot een zonnige, warme maar opnieuw winderige laatste klim. Fantastisch en zeker nog een keer. Misschien wel als ultieme uitdaging, drie keer op één dag!
Hoogtepunt van de vakantie is voor mij toch wel de beklimming van de Geant de Provence geweest. Maar liefst drie keer ben ik er met de fiets tegenop geklommen. De Berg zit na één beklimming in het hoofd en hart en waar ik ook zat in SK&Wland, aan de voet, aan de kust of verderop, de Berg bleef lonken.
Drie keer dus. Vanuit drie verschillende startplaatsen via drie verschillende route's omhoog. Drie keer, waarvan twee keer met pijn in de benen, de eerste keer vanwege de eerste keer en een loodzwaar bos en de laatste keer vanwege een loodzwaar bos met een kilometerslange bijna 12% klim.
Drie keer omhoog, maar niet alleen. De eerste keer samen op de fiets met de Torenstadse Willem, oud-leerling,oud-buurman van mijn vader en ervaren Marmotte fietser die onderaan de Berg uit mijn zicht verdween. Maar ook met een boel support onderweg. Vanwege de 70ste verjaardag van mijn vader was de hele familie ter plaatse om mijn helse tocht te ondersteunen.
De fietsers van een Tour de SK&Wland of een Dauphiné Liberé zullen niet veel meer support krijgen tijdens hun klim door het maanlandschap.
De tweede keer alleen een stoere Krien, die vanuit een volbeladen materiaalwagen, onderweg zorgde voor verse bidons en energievoer. En die, tijdens de afdaling door de wolken, in mijn kielzog prachtige camerabeelden maakt.
De laatste keer, wederom enthousiaste ouders en een volbeladen materiaalwagen, met Oale reservefiets en professioneel camerateam. En een aardige Oosterbuur Peter uit OostWeststadt met wie ik al kletsende tegen de 12%helling opreed.
En dan drie keer het weer. Dat is op de Berg nooit hetzelfde. Van de nog nooit meegemaakte zo keiharde wind dat fietsers bovenaan op de kont over straat schoven, angstvallig hun fiets vasthoudend omdat die anders zou wegwaaien, tijdens de eerste klim, een ijskoude tweede beklimming in de wolken tot een zonnige, warme maar opnieuw winderige laatste klim. Fantastisch en zeker nog een keer. Misschien wel als ultieme uitdaging, drie keer op één dag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten