Het nieuwe jaar begint nog niet direct goed. Als ik bij Onze Voorzitter binnenloop is het een puinhoop. Middenin in de gloednieuwe keuken zit een moedeloos kijkende Voorzitter op zijn ooit zo prachtige tegelvloertje. Zijn anders zo fiere snor hangt er triest bij.
De tegelvloer heeft het begeven vertelt hij, alle tegeltjes bleken bij het inzetten van een afwerklat los te liggen. Oorzaak? Vocht dat onder de tegeltjes is gekropen. De Voorzitter baalt, hij had zijn vakantie anders voorgesteld, lekker op de fiets bijvoorbeeld, reden waarom ik bij hem aan ben.
Ik voel me medeverantwoordelijk en help hem de tegeltjes los te werken. Het is nog maar kort geleden dat we met z'n allen de nieuwe keuken kwamen "natmaken". Het ziet er uit alsof we dat iets te enthousiast hebben gedaan.
Mevrouw de Voorzitter is lekker aan het werken in Netoverdegrensstadt. Ik geef de Voorzitter de tip het nieuws positief te brengen. Ook tip ik hem over de bouwmarkt in die andere Oosterbuurse stadt. Net naast die superfantastische en megamooiegrote fietsenwinkel. Bij die gedachte klaart zijn gezicht op en hij besluit ter plekke dat het een goed idee is.
De tegelvloer heeft het begeven vertelt hij, alle tegeltjes bleken bij het inzetten van een afwerklat los te liggen. Oorzaak? Vocht dat onder de tegeltjes is gekropen. De Voorzitter baalt, hij had zijn vakantie anders voorgesteld, lekker op de fiets bijvoorbeeld, reden waarom ik bij hem aan ben.
Ik voel me medeverantwoordelijk en help hem de tegeltjes los te werken. Het is nog maar kort geleden dat we met z'n allen de nieuwe keuken kwamen "natmaken". Het ziet er uit alsof we dat iets te enthousiast hebben gedaan.
Mevrouw de Voorzitter is lekker aan het werken in Netoverdegrensstadt. Ik geef de Voorzitter de tip het nieuws positief te brengen. Ook tip ik hem over de bouwmarkt in die andere Oosterbuurse stadt. Net naast die superfantastische en megamooiegrote fietsenwinkel. Bij die gedachte klaart zijn gezicht op en hij besluit ter plekke dat het een goed idee is.
Dan blijft de pech, als ondoordringbare mist, in de lucht hangen. Krien belt. Ze staat in Industriedorp bij haar fiets. Lekke band. Wel plakspullen maar geen gat gevonden, geen reserveband. "Ik ga wel lopen" zegt ze. "Of op de lekke band naar huis fietsen".
Dan bedenkt ze zich. Als ik Buurvrouw Krattenstapelaar nou eens de sleutels van onze auto geef en vraag of ze haar wil ophalen. (ik beschik niet over het roze papiertje, uit veiligheidsoverwegingen, achter het stuur ben ik zo blind als een...)
Ik bel, Buuf K. trekt haar schoenen aan en samen rijden we weg na een korte remproef. Bij de studio aangekomen heeft Krien grote twijfel of er wel drie mensen samen met een fiets in de auto passen. Ik deel die twijfel niet en even later rijden we met alles weg. Buuf K. achter het stuur, Krien op de bijrijdersstoel en ik relaxed achterin, onder haar fiets. En zo komen we uiteindelijk zonder verdere problemen thuis.
Dan bedenkt ze zich. Als ik Buurvrouw Krattenstapelaar nou eens de sleutels van onze auto geef en vraag of ze haar wil ophalen. (ik beschik niet over het roze papiertje, uit veiligheidsoverwegingen, achter het stuur ben ik zo blind als een...)
Ik bel, Buuf K. trekt haar schoenen aan en samen rijden we weg na een korte remproef. Bij de studio aangekomen heeft Krien grote twijfel of er wel drie mensen samen met een fiets in de auto passen. Ik deel die twijfel niet en even later rijden we met alles weg. Buuf K. achter het stuur, Krien op de bijrijdersstoel en ik relaxed achterin, onder haar fiets. En zo komen we uiteindelijk zonder verdere problemen thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten