Ik moet mijn schroom wel even overwinnen. Ik ben op de nieuwsjaarsborrel slash sportverkiezing van de Baas. Het barst van de Bobo's, profsporters en politieke kopstukken. Maar voor hen ben ik niet gekomen. Ik ben hier voor Hennie.
Als ik rondkijk ben ik niet de enige. Het lijkt wel of iedereen hem moet hebben, andere beroemheden als Jaap S., springruiters, voetballers, soapacteurs, een blond Idols-zangeresje, alleen in trek bij de voetballertjes kunnen op hun dooie gemak genieten. Maar ja, hij is ook een echte Held.
En een held, die benader je niet zomaar. Niet omdat hij van de ene gesprekspartner naar de andere vliegt, nee, een echte held is iemand gemaakt van brons, op een voetstuk. Uiteindelijk benader ik hem en vraag hem mijn boek te tekenen. Hennie pakt de pen en begint te schrijven, ik bedank hem en vraag hem of hij nog tips heeft voor de Alpe d'Huez. "Veel trainen" is zijn antwoord en hij slaat me op de schouder. Voor ik hem meer kan vragen is hij alweer weg, belaagd door bobo's die hem willen spreken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten