Ik word badend in het zweet wakker. Heb zojuist mijn nieuwe fiets gekregen bij de fietsenboer. Van mijn zenuwen en spanning over mijn nieuwe ros is niets meer over. Teleurstelling overheerst. Op de een of andere manier heeft de fietsenboer mijn droomfiets vernaggeld.
Ondanks mijn bestelling van een matzwart exemplaar heb ik een vaal rood/wit ding in handen. Vol beschadigingen en krassen. Als ik er een proefrondje op wil fietsen merk ik dat de voorvork zeker twee centimeter speling heeft, de ketting aanloopt omdat de trapas wiebelt en ik bijna niet kan remmen. Ik maak stampei en ga vol in de aanval. Niets helpt, wat ik ook zeg, dit is de door mij bestelde fiets aldus de fietsenboer. En die moet ik ook betalen.
Dan word ik gelukkig wakker. Ik moet nog een dag wachten begrijp ik. En mijn droom ging niet over de nieuwe fiets, maar over de bakfietstocht van vrijdag. Met het oude brik ben ik de hele stad door gefietst om op scholen kadootjes aan te bieden. Voor de Dag van de Leraar. Dat krijg je als je met onderwijsmensen fietst, dan kom je plots in je vakantie in de meest vreemde situaties terecht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten