Ik moet plots keihard in de ankers. Voor me schiet een tegemoet komende gele Ford Ka, zonder richting aan te geven, opeens de oprit van de Sprakeldorpse bank op. Ik moet als een gek mijn schoentjes losklikken en kan nog net overeind blijven. De blaag achter het stuur verrekt geen spier en stuurt zonder me verder één blik waardig te gunnen door. Bij de bank stapt hij uit zonder iets te zeggen.
De adrenaline giert door mijn lijf en ik kan het niet laten. "Je mag wel uitkijken hoor" roep ik de blaag toe. Elke vorm van reactie blijft uit. "Maar zo'n eikel als jij hoeft dat natuurlijk niet" schreeuw ik de bestuurder toe. Dan fiets ik door, het adrenalineniveau in mijn lijf is na deze hartelijke scheldpartij weer op een aanvaardbaar niveau.
Als ik even later weer in Textielstad ben merk ik dat het schijnbaar in de lucht zit. De spits begint en van links en rechts duiken auto's op die het duidelijk op mij voorzien hebben. De irritatiefactor vanwege de vele wegopbrekingen is hoog en het lijkt erop alsof half autorijdend Textielstad zijn frustraties op mij wil botvieren. Ik ben uiteindelijk doodop maar dolblij als ik veilig thuis kom. Binnenfietsen is veel veiliger!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten