Plots voel ik een por in mijn buik. Krien! In de rennende mensenmassa had ik haar helemaal niet gezien. Gelukkig zij mij wel. Minder moeilijk ook, zoveel wielrenners in complete uitdossing staan er niet langs het circuit. Ik zet de achtervolging in en ren een stukje, op mijn wielrenschoentjes, met haar mee. Totdat ik de foto heb die ik wil hebben, van mijn held op loopschoenen. Dan verdwijnt ze om de bocht
Bij de finish van de Singelloop pik ik haar weer op. Met een rood hoofd van de inspanning passeert ze de finish in een krappe 48 minuten. Ik ben trots. Samen wachten we Pa en Zus Krattenstapelaar op, zij passeren de finish even later. Dan is het tijd om de vreselijk sportieve prestaties van de dag te vieren met een glaasje. Dat doen we zo enthousiast dat zelfs de mensen van de EHBO hun consumptiebonnen aan ons doneren. Feest dus. Uiteindelijk belanden we in Grensdorp aan tafel bij Pa en Ma Krattenstapelaar. We nemen de dag door en besluiten dat ie goed was. Erg goed. Volgend jaar weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten