Terwijl ik met een noodgang naar mijn fiets ren, het geluid van de zelftimer in mijn oren, breekt de zon door. Een warme golf zonlicht glijdt over de binnenplaats van het Oosterbuurse Aheenhuisstadt. Het ziet er goed uit en we rijden verder. De Voorzitter heeft weer een stukje cultuur geproefd, bekeken hoe de boel het beste geschilderd kan worden, en we zijn klaar voor het vervolg van de tocht. De snelheid gaat omhoog en we vliegen over prachtige weggetjes door het Oosterbuurse landschap.
Aangekomen bij "Zum Venne" liggen de kussentjes al op ons bankje en kunnen we zo aanschuiven. Als we eindelijk aan een langzaam goudkleurige Reinheitsgebot zitten betrekt de lucht. Inktzwart dreigt het, links en rechts flits de bliksem met het gedonder op de achtergrond. Hoogste tij om huiswaarts te keren. We zwaaien naar de uitbaatster, bis binnenkort, en racen weg. Twee kilometer later dendert het al op onze kop.
We versnellen en als het echt los barst vinden we gelukkig een afdak. Vijftien minuten later is het droog en met een gemiddelde van 35 per uur snellen we huiswaarts. Daar is de douche warm en zijn de kleren droog. Een passend einde van een zondagtocht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten