Als stoere fietsers waren we natuurlijk ook door wind en regen op de fiets gekomen, acteren is leuk, maar fietsen is echt. Zo werden we ook ontvangen. "Ah, de fietsers zijn er" waarna we allemaal een afstandsverklaring moeten tekenen (producent is niet verantwoordelijk voor enige vorm van schade tijdens of als gevolg van meewerkn aan de productie, art 7.1) en een kop koffie krijgen. 
En zo begon mijn acteercarrière. Met een heleboel wachten in de kou en regen. De bedoeling was dat er een zomerse scène opgenomen werd op het bekende terras van café Het Peuleke. Lastig als het grijs en grauw is.
Onze rol was simpel. Als er "aktie, film loopt, take 36, slate 2" werd geroepen moest we een gezellig onderonsje mimen, doen alsof we onze (lege) flesjes bier opdronken om vervolgens weg te fietsen. En dat een keer of vier, vijf. Vervolgens was het steeds wachten geblazen totdat de hele scène er goed opstond. Of niet. 
Medezondagsfietser Grappenmaker, schrijven en acteur van en in de serie, hadden we inmiddels al aardig te pakken genomen. Een telefoontje dat we paraat waren op een hele andere, gesloten, horecalocatie, kilometers uit de buurt, en maar niemand zagen, bracht enige paniek. Een paniek die over was na een bezorgd telefoontje naar de productie over te laat arriverende figuranten. Sympathiek van hem dat hij uiteindelijk toch nog een drankje aanbood. Nu zijn we benieuwd of er überhaupt iets overblijft van onze tomeloze inzet. Ik acht de kans dat onze acteertalenten op de vloer van de montageruimte achterblijven erg groot. Niet dat het iets kan schelen, het fietstochtje over de Paasjesberg na de opnamen, was meer dan de moeite waard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten