Natuurlijk maak ik nog even een proefrit. Een check of de banden hard genoeg zijn en alles werkt. Als ik weer thuis kom drukt Krien mij m'n telefoon in de hand. "Er was telefoon" zegt ze, "buurman krattenstapelaar, maar die neem ik natuurlijk niet op". Ik bel hem en hoor aan de andere kant van de lijn iemand brullen of ik helemaal gek ben geworden zonder jas op de fiets te zitten. "Straks vat je nog kou!"
Ik heb zojuist Krien haar fiets gepoetst.
. Nadat ik zaterdag mijn reesfiets al stevig onder handen had genomen (en gelukkig maar, want anders was ik zondag nooit mee gekomen) heb ik net lekker in het zonnetje Krien haar ijzeren ros zitten poetsen. Ontzettend, wat is dat ding smerig zeg. Tandwielen en een ketting zijn twee keer zo breed van het aangekoekte vuil, de zwaarste versnelling heeft zelfs al enige tijd geen daglicht meer gezien. Het pleit wel voor de kwaliteit van de fiets dat ze met zo'n enorme hoeveelheid smeer steeds naar Industriestad komt, maar het moet enorm zwaar werk zijn geweest. Nu is haar fiets weer helemaal voorjaarsklaar en glijdt ie over de weg alsof het niets is.
Nu heb ik er nog één te gaan, mijn eigen "stadsros". Ook die heeft behoorlijk geleden onder het vieze winterweer. ben blij dat ik afgelopen week een pot met garagezeep heb gekocht. Mijn handjes zijn weer keurig schoon...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten