In de Provinciehoofdstadse rechtbank zijn ze helemaal gek geworden. Ze? Ja, "ze" van het beveiligingsinstituut. De jongetjes en meisjes die beneden achter het "ikkijkdoorjetasheenapparaat" staan. En die met een "ikmaakeenpiepding" in hun handen achter het "poortjemetlampjesenpiepjes"staan. Die altijd met hun druipneus en ongewassen handen door mijn tas peuren op zoek naar "verboden" dingen. Älsof ik ze dat genoegen zou gunnen.
En nu zijn juist "diehelebelangrijkekindjeswantwehebbeneenuniformaan"kindjes zijn nu echt een stap te ver gegaan. Een hele grote. Afgelopen maandag hebben de kindjes in "onze" perskamer met grof geweld twee lockerkastjes opengebroken. Op zoek naar "verboden dingen". Jaja, "verboden waar" in de vorm van eenvoudig tafelbestek. Zodat we heel af en toe eens een boterhammetje kunnen smeren of een plakje cake kunnen snijden als we eens wat te vieren hebben. "Als", want op dit moment valt er weinig meer te vieren. Sterker nog, het is oorlog!
Ik ben het helemaal zat! Waar is het fatsoen? Waar is mijn eigenste-eigen bestek? Mijn vork en mes die al jaren in de kast lagen voordat ze maanden geleden opeens verdwenen? Is er sprake van een nieuwe rechtstaat in de bestaande? Ik dacht het niet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten