fietstocht

Terwijl mijn benen rond gaan klinken The Killers in mijn hoofd. Iets met "don't you wanna humhumhm my bones". Ik heb bewust geen iPod opgedaan, alhoewel het me wel goed zou kunnen helpen vooruit komen. Ik moet het dus doen met een riedel in mijn hoofd. Goed beschermd hoofd, dat wel. Bandana en helm, ik ben op alles voorbereid.
De eerste kilometers gaan niet vanzelf. Ik merk dat het al weer een paar daagjes geleden was dat ik voor het laatst op de fiets zat. Ik ga ook recht tegen de wind in, richting Graasdorp. Heb een aardig Oosterbuurs rondje in gedachten.
Voordat ik op pad ging had ik nog even meelcontact met mede-bestuurslid Krattenstapelaar. Ik informeerde hem over mijn plannen. Zijn antwoord was snel, kort en enigzins teleurgesteld. "Ik moet werken! PRIMA DAT JE GAAT FIETSEN MAAR MOET JE DAT NU VERTELLEN!?" En met de wetenschap dat hij gisteren 73 kilometers deed met de zondagse ploeg, besef ik dat ik er tegen aan moet. Ik kan simpelweg niet na een lullige 40 kilometer thuis komen.
Het zullen er bijna 61 worden. Op het rondje Zonneweg-Graasdorp-helemaalbinnendoornaar-Netoverdegrensstadt-viahetLagerpadnaar Slaatjesdorp-binnendoor-Textielstad haal ik een topsnelheid, met de wind in de rug, van 35,4 kilometer. In de uiteindelijk iets meer dan twee uur en een kwartier durende rit maak ik ook het dieptepunt mee van net zestien kilometer. Maar dat is als ik op een van de helemaalbinnendoorroutes kilometers lang door een natuurgebied met zandpaden fiets.
Het is prachtig. Voor mijn fiets schiet een fazant weg, terwijl net naast me een buizerd neerstrijkt en even later twee verschrikte herten wegschieten. Ook het weer is prachtig, ik ben niet voor niets begonnen op de Zonneweg. Het zonnetje schijnt volop en weerkaatst overal in drassige weilanden.
Even ben ik lyrisch. Dan voel ik opeens een krampje opkomen in mijn rechter onderbeen. Ik kijk op mijn teller en zie dat ik nog een heel eind moet.

(voor de liefhebbers klik je op de link en hoor je het vanzelf...)