kluptocht

Net over de grens, richting Oudstadtje, vielen er een paar druppels. Geen probleem, we hadden tenslotte beiden een regenachtig jasje bij ons. Het eerste weggetje links dan maar. De vorige keer dat we dat weggetje insloegen begon de zon door te breken. Zo ook deze keer. De lucht breekt en de zon komt tevoorschijn.
De pedalen gaan lekker rond. Met een gemiddelde snelheid van rond de 29 vliegen we over de heerlijke Oosterbuurse weggetjes. Geen mes, auto of medefietser te bekennen. Wat een rust. Wat een schoonheid. Opnieuw allerlei paden die ik nog nooit eerder fietste. Achter Netoverdegrensstadt slaan we de richting van Ochwateentroep in. Buurman Krattenstapelaar, mijn enige fietsklupgenoot omdat onze voorzitter nog steeds druk klust, ziet een wegwijzer.
Even later vliegen we richting het oude stadtje Nieuwhuis. Voor een stukje cultuur. En inderdaad, een oude burcht, een oude stadspoort, een prachtig WW1 monument, een watermolen en een idyllische uitspanning waar we snel langsfietsen. K. heeft er in het verleden wel eens een goed glas gedronken, maar ik heb meer te doen. Volgende keer beter.
Dan rij ik plots lek. Mijn achterband is binnen een halve seconde leeg. Twee grote gaten. Gelukkig heb ik een reserve-exemplaar bij me. En een Buurman K., die heeft op zijn zesde al bandenplakverwisselles gehad. Vertelt ie trots. Hij neemt het voortouw en even later rijden we alweer. Ik moet alleen even nieuwe buitenbanden. De originele uit 1983 zijn een beetje op.
Uiteindelijk keren we na 57 kilometer terug in het kluphuis. Er klinkt twee keer het geluid van een kroonkurk en dan komt Krien binnen met een dienblad. Twee borden, vier broodjes en vier hele grote dampende Oosterbuurse "Fricandellen". Wat is het leven soms toch mooi. Volgende week opnieuw. Dan fietsen we direkt richting de achterlanden van Ochwateentroep en Nieuwhuis. Kan haast niets wachten.