Weer weekend. Tijd om met de fietsklup op pad te gaan. Dus spreken we af, secretaris buurman K. en ik, diezelfde buurman K. met medekluplid en voorzitter Ruudie. Tien voor tien kwamen we op uit. Dacht ik. Want ondanks een kaartje met tijdstipbevestiging stond ik om tien voor tien voor een dichte deur. Onze secretaris had zich verslapen. Na een kopje koffie heeft onze voorzitter Ruudie zijn fiets nog niet laten zien. Blijkt vier huizen verderop bij de kids aan het werk te zijn. Had afgesproken om een uur of twaalf. Dacht ie.
Uiteindelijk gaat een incompleet bestuur er met de fiets op uit. Uit Oosterbuurse richting komt bewolking opzetten, dus met de zon mee. Dan begint een dwaaltocht langs Industriestad, het kanaal Torenstad-Textiestad en de vele bossen ertussen."De opmerking "dit is een mooi paadje" is genoeg om de hele klup links of rechts af te laten slaan. Meestal gaat dat wel goed, er valt hoogstens een gezelschap met grijze koppies in te halen, maar vandaag liepen we uiteindelijk met de fiets op de nek door het bos. De mooie, lieve, schone paadjes verdwenen als een biertje in een voetbalkantine. Bomen en struikgewas bleven over. Helaas begaf op dat moment mijn speelgoedcamera. Dus de gemaakte foto's van klauterende fietsers over bomen moet u missen.
Volgende keer zal ik er een verse batterij indoen. Woensdag zal dat zijn, om een uur of zes. Dat niemand dat zal vergeten.
(En mocht je nou zin hebben om een stukje mee te fietsen? Zorg dan dat je rond die tijd met je fietsje en broekie klaarstaat.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten