Ik kwam er vanmorgen weer doorheen, het donkere bomenbos waar de wilde beren zaten. Tenminste dat brulde mijn vader vroeger altijd als we door dit bos fietsten. Als zes/zeven-jarige schrok ik dan keer op keer.
Pakweg 33 jaar later ben ik niet meer zo bang voor wat er kan gebeuren in dit bos. Dus durfde ik er best, op weg naar de uiteindelijk 150 gefietste kilometers dit weekend, wel doorheen. Maar toch bleef er in mijn achterhoofd enige argwaan. Want er zal plots maar eens een beer uit het bos opduiken...
To beer or not to beer.
BeantwoordenVerwijderenin duitsland jagen ze op hem dus wie weet heeft hij een stukje gelopen? geen poema gezien?
BeantwoordenVerwijderen