Vrolijk gesprek

De telefoon gaat. Ik neem op.
"Goedendag, spreek in met de familie Krien?" vraagt een jongedame aan de andere kant van de lijn.
"Dat wel, maar daar spreekt u niet mee" informeer ik haar
"Oh, nou ja, ik spreek wel met het huis van?" zegt de stem aan de andere kant.
Ik stel haar gerust, "dat klopt, zegt u het maar"
"Nou" zegt ze "u spreekt met Sabine(*) van de P*******loterij"
De zon schijnt, dus ik besluit het gesprek niet meteen af te breken.
De jongedame ziet het helemaal zitten en barst enthousiast los.
"Mag ik u vragen, kent u de P******loterij?
Als ik die vraag ontkennend beantwoord merk ik haar verbazing.
"Maar u kent toch wel de P********loterijshow?"
Opnieuw antwoord ik ontkennend.
"met Robert ten B.?" probeert ze.
"Oh, daar heb ik zo'n ontzettende hekel aan" vertel ik haar.
"Nou" zegt ze, "maar dat is toch een verschrikkelijk aardige man?"
Ik vertel haar dat ik Robert ten B. echt niet zo zou omschrijven.
"Dan heeft u zeker ook een hekel aan call-center medewerkers!"
Ze is enigzins in haar wiek geschoten.
"Nee hoor" verzeker ik haar, "absoluut niet, maar ik kan die man echt niet uitstaan"
"Oké dan" klinkt het argwanend in mijn oor, maar ze houdt stand.
"Dan mag ik u een vraag stellen en dan geeft u daarop antwoord. Kunt u een leuke attentie mee winnen"
Ik moedig haar aan.
"In welke stad vinden de Olympische Zomerspelen plaats?" en ze geeft me 4 opties.
"Ja" zeg ik, "dat weet ik niet hoor, ik heb namelijk een enorme hekel aan sport"
Dit antwoord had ze niet verwacht. Ik hoor het aan haar stem.
"Heeft u aan alles een hekel?"
Ik stel haar opnieuw gerust.
"Waar heeft u dan geen hekel aan" probeert ze.
"Aan boeken" antwoord ik haar.
Even is ze van haar stuk gebracht.
"Maar heeft u dan echt geen idee welke stad? pakt ze de draad weer op.
Ik kan horen dat het op de achtergrond in het callcenter stil wordt.
"Nou, doe dan maar antwoord C" zeg ik.
"Dat is Londen" zegt ze.
Vrolijk vertel ik haar dat ik absoluut geen hekel heb aan Londen. Sterker nog, dat ik er echt dol op ben.
Even is het weer stil. Dan zegt ze "het goeie antwoord was A, Peking!"
"Oh" zeg ik en even overweeg ik haar te vertellen dat ik tevens dol ben op Chinees eten.
Ik besluit het maar niet te doen.
"Omdat u onze vraag fout mag ik u nog een ander aanbod doen, een maand gratis meespelen en dan drie maanden voor het goede doel."
"Prachtig, maar laten we het maar niet doen" vertel ik haar.
"Maar dat is toch tegenstrijdig?" Ze raakt in de war.
"Nee hoor, ik vind het prachtig voor u dat u mij zo'n aanbod mag doen, maar ik ga er niet op in" leg ik haar uit.
Opnieuw valt er aan de andere kant een stilte.
Dan besluit ze "nou, dan bel ik toch even iemand anders en kijk of ik die blij kan maken"
Vrolijk en vriendelijk zeg ik haar dat me dat een goed idee lijkt.

Vlak voordat ze de verbinding verbreekt hoor ik haar tegen collega's zeggen "nou, wat ik nu weer..."

(*) naam verzonnen ter bescherming van de privacy