Plaatsbepalingen

"Hé, weet je, mijn moeder zag je gisteren in de stad!"

"Oh ja?"

"Jaha, en volgens haar deed je ook heel erg alsof je haar herkende, weet je!"

"Oh? Maar ik ken jouw moeder helemaal toch niet, weet je!"

"Ja dat zei ik ook al."

"Maar waar zag ze me dan?"

"En mijn broertje had je ook gezien, ik zweer het je!"

"Ik was wel in de stad, waar zag ze me dan?"

"Nou weet je, bij die winkel, weet je?"

"Wat had ik aan dan?"

Ik had de twee dames al aan horen komen. Hun, voor medereizigers niet te missen, gesprek gaat zo nog een hele tijd door. Tegelijkertijd worden er aan de lopende band mobiele gesprekken gevoerd die weinig meer inhouden dan de vaste vraag "waar ben je?".

Als we in Beschuitstad uitstappen zijn we volledig op de hoogte wie er gisteren allemaal in de stad gezien is en wat ze aan hadden. Alleen de vraag waar de ene door de andere haar moeder gespot is blijft onbeantwoord. En da's best jammer. Want na 17 minuten luisteren was ik daar toch echt benieuwd naar. Weet je.