Optimist van koude kermis thuis. Zo zou de titel van dit blog ook kunnen zijn. Voor Harm Job is het lente. Tijd dus om de winterjas zo veel mogelijk aan de kapstok te laten hangen. Want tenslotte is elk zonnestraaltje om te vieren, elk stukje blauwe hemel om blij te huppelen en is water uit de lucht goed te negeren. Toch?
Dus ook vandaag, optimisme ten top, de deur uit zonder jas. Kan best hoor, zonder jas bij 12,7 graden. Goed, voor de zekerheid wel de "gewone" jas in de fietstas, maar niet mee naar Beschuitstad. Ben je gek. Dus liep ik, na een spannende zitting over een moordenares, in de regen te rennen en schrijven tegelijk. Haalde wel mooi net voor het vertreksignaal de trein (inspring, fluit, deur dicht, YES!-gebaar), maar in Textielstad aangekomen bleken de druppels uit de lucht echt als ijsklompen op mijn hoofd te vallen. Gvd (GaanVoortaanDansen) wat deed dat pijn! Tijd voor een pittig gesprek met de weergoden! Want zo gaat het niet langer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten